Muzeum Współczesne we Wrocławiu

Konkretność sztuki Wrocławia rozpatrywać należy na wielu płaszczyznach. Po pierwsze, stolica Dolnego Śląska jest kolebką polskiej poezji konkretnej, nurtu stawiającego znak równości pomiędzy składającą się z układów typograficznych kompozycją a znaczeniem słów. Po drugie, duża część twórczości Wrocławia, zwłaszcza tej z lat 60. i 70., nosi znamiona, obejmującej elementy konstruktywizmu i abstrakcji geometrycznej, sztuki konkretnej. Po trzecie natomiast, rozumiana w kategoriach rzeczowości i logiczności, konkretność wrocławskiej aktywności twórczej leży w jej intelektualnym rysie, który, choć przez kolejne dekady zmieniał swoją specyfikę, przesuwając punkt ciężkości od badań lingwistycznych przez konceptualizm do komentowania wydarzeń społeczno-politycznych, niezmiennie pozostawał wyraźnie w niej dostrzegalny. Wszystkie spośród wymienionych ujęć tego pojęcia stanowią przedmiot badań zorganizowanej w Muzeum Współczesnym Wrocław wystawy Wrocław konkretny, prezentującej wybrane dzieła z kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.