Różnorodne emocje po oscarowym tryumfie Idy powoli opadają, ale jedno pozostaje – apetyt na więcej. Polskie kino od dekad czekało na sukces na hollywoodzkim czerwonym dywanie, i to, że przytrafił się on akurat teraz, filmowi zakorzenionemu tak mocno w polskich bolączkach, ale i najlepszych latach rodzimej kinematografii, wprawić może zarówno w zachwyt, jak i w zdziwienie. Skąd jednak niepokój i konsternacja, podsycane publicystycznym zamętem? Warto podejść do zwycięstwa filmu Pawilkowskiego inaczej – dostrzec, że powroty do historii, na wielu poziomach i w wielu wydaniach, stanowią o obliczu polskiej kultury, jej wielogłosie, nie jednowymiarowości.
Luty okazał się więc filmowym miesiącem – taki też będzie w dużej mierze magazynowy marzec, rozpoczęty mało zaskakującym rozdaniem Orłów. W cieniu Oscarów znalazły się bardziej społecznie zorientowane berlińskie Niedźwiedzie – z ważnym tryumfem Małgorzaty Szumowskiej. Nadrabiamy pisząc o premierowym Body/Ciało i publikując wywiady Alexandry Hołowni z mniej lub bardziej głośnymi gośćmi niemieckiego Festiwalu; w kontekście filmu Elixir: rozmowy ze scenarzystką Anyą Watroba – o życiu współczesnej bohemy i różnicach pomiędzy środowiskiem artystycznym Berlina i Warszawy – i z aktorem Sebastianem Pawlakiem – o trudności wcielania się w postaci artystów (tu: dadaisty Tristana Tzary). Na dokładkę iracki reżyser Mohamed Al-Daradji opowie o kinie humanitarnym oraz wierze w to, że film może zmienić świat.
Przyjrzymy się sytuacji X muzy także z innej perspektywy – od strony krytyki filmowej. Gabriel Krawczyk scharakteryzuje rolę krytyka filmowego w polskiej (i nie tylko) cyberprzestrzeni, stawiając pretekst dla refleksji nad e-krytyką innych dziedzin, a także prześledzi strategie dziennikarskie na łamach tomu rozmów z Quentinem Tarantino.
Początek wiosny nie zostawi teatru daleko w tyle, chociaż ostatnio jest o nim zdecydowanie mniej głośno. Po premierowej Burzy Garbaczewskiego we Wrocławiu, przyglądamy się rodzimej klasyce w nowym wydaniu – Jowita Kubiak ocenia Wesele w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. Wnikliwie przyjrzymy się też festiwalowi My, Mieszczanie, organizowanemu przez Komunę// Warszawa. Kim jest współczesny mieszczanin? Czy ta kategoria w ogóle może być użyteczna do opisu dzisiejszej klasy średniej? Czytanie aktualnych doświadczeń społecznych przez Małgorzatę Musierowicz, George’a Bernadrda Shawa i Alexisa de Tocqueville’a może okazać się pouczające i… zaskakujące.
W marcu proponujemy też to, czego dawno u nas nie było – design. Tym razem od razu z nawiązką: podsumowanie roku 2014 Pawła Rosnera z Łowców Dizajnu.
W sztukach wizualnych młodo (czekamy na wiosnę!) i polemicznie – Daria Skok o życiodajnej symbiozie drożdży i bakterii, czyli wystawie Kombucha w krakowskim Bunkrze Sztuki. Oprócz nasycenia się nieskrępowaną artystyczną fantazją, zachęcamy też do przyjrzenia się kontrowersyjnej wystawie Nicoli Samoriego, Religo w szczecińskiej Trafostacji Sztuki. Czy rzeczywiście mamy tutaj do czynienia ze współczesnym wydaniem sztuki sakralnej?
Wątki feministyczne pojawią się natomiast w tekście Kamy Wróbel o nowej, niełatwej w odbiorze wystawie Iwony Demko w Galerii Sztuki w Legnicy i rozważaniach Marty Smolińskiej o malarstwie Beaty Ewa Białeckiej – również niepozbawionym nieoczywistych odniesień do ikonografii chrześcijańskiej.
Poza tym m.in. Katarzyna Trzeciak o powieści Prawo do światła Johna Banville’a, Zuzanna Sokołowska o Projekcie Metropolis w Muzeum Śląskim w Katowicach, Małgorzata Miśniakiewicz o zakończonym niedawno projekcie Niemcy nie przyszli w Muzeum Współczesnym we Wrocławiu oraz Marcelina Palińska o twórczości Huberta Czerepoka.
Czytajcie i pielęgnujcie pooscarowy apetyt na więcej!
