Pan Cogito i Noblistka
Ramy korespondencji Wisławy Szymborskiej i Zbigniewa Herberta mają wybitnie historyczno-literacki kontekst. Pierwsza wiadomość Szymborskiej była prośbą do Herberta o przesłanie kilku niepublikowanych wierszy, przeznaczonych do zamieszczenia w słynnej kolumnie „Prapremiera pięciu poetów”, w której wybitni krytycy będą rekomendować młodych poetów (Herberta zarekomenduje Jan Błoński; oprócz tego w „Prapremierze…” ukażą się także teksty i rekomendacje dla Bohdana Drozdowskiego, Mirona Białoszewskiego, Jerzego Harasymowicza i Stanisława Czycza). Ostatnia wymiana korespondencji między Herbertem a Szymborską dotyczy natomiast przyznania tej drugiej Literackiej Nagrody Nobla – po gratulacjach przesłanych w formie telegramu poetka odpowiada z typowym dla siebie dystansem: „Zbyszku, Wielki Poeto!/ Gdyby to ode mnie zależało, to Ty byś teraz męczył się nad przemówieniem…”.
