Autor powienien umrzeć…
Autor powinien umrzeć po napisaniu powieści, by nie stawać na drodze, którą ma przed sobą tekst.
Cytaty autora:
Umberto Eco
Umberto Eco (ur. 5 stycznia 1932 w Alessandrii) – włoski filozof, pisarz i felietonista. Jest profesorem na Uniwersytecie we Florencji oraz na Uniwersytecie w Bolonii. Zajmuje się semiotyką/semiologią, procesami komunikacji i estetyką. Rozsławiła go twórczość beletrystyczna. Jego wielopłaszczyznowe i kunsztownie skonstruowane powieści mają cechy dzieła otwartego, stymulujące odbiorcę do własnej interpretacji. Jest także autorem felietonów, pierwotnie publikowanych wmediolańskim tygodniku "L'Espresso", a następnie wydanych w zbiorach Zapiski na pudełku od zapałek. Eco został uhonorowany licznymi tytułami doktora honoris causa (do 2005 było ich 32), między innymi przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (1996). Do ważniejszych dzieł autora należą: Imię Róży (Il nome della rosa – 1980, wyd. polskie 1987), Wahadło Foucaulta (Il pendolo di Foucault – 1988, wyd. polskie 1993), Wyspa dnia poprzedniego (L'isola del giorno prima – 1994, wyd. polskie 1995), Baudolino (2000, wyd. polskie 2001), Tajemniczy płomień królowej Loany (La misteriosa fiamma della regina Loana – 2004, wyd. polskie 2005) (Wikipedia)
Życie jak świeca…
Życie gaśnie samo z siebie jak świeca, która spaliła swą materię.
Wszystko jest uczynione…
Wszystko jest uczynione z niczego, lecz by to pojąć, trzeba mieć duszę, która, choć tak znikoma, nie jest przecież nicością.
Władza to potwór…
Władza to nienasycony potwór, któremu należy służyć z niewolniczym oddaniem, by chwycić dzięki temu każdy okruch spadający ze stołu i przeobrazić go w sposobność do powolnego i krętego wspinania się…
Umiera się, bo…
Umiera się, bo nic innego nie można uczynić.
Sukces…
Sukces nie ma dzisiaj barwy słońca, lecz wzrasta przy świetle księżyca.
Miłować to rozumieć…
Skoro miłować to zrozumieć, że dwie dusze po to są stworzone, by połączyły się ze sobą, to gdy jednak widzi, iż druga nie kocha, musi umrzeć.
Róża zda się nam piękna…
Róża zda się nam piękna, albowiem przy pierwszym naszym spojrzeniu ukrywa swą nietrwałość, a choć o urodzie śmiertelnej zwykło się mówić, że jest czymś więcej niż tylko rzeczą ziemską, niczym…
Rozkosze miłosne to…
Rozkosze miłosne to cierpienia, których się pożąda, to zespolenie słodyczy i męczeństwa, a miłość to dobrowolne szaleństwo, piekielny raj i rajskie piekło, to zgodność upragnionych przeciwieństw, bolesny śmiech i kruchy…
Pustka jest niebytem…
Pustka jest niebytem, ale niebytu nie ma, ergo nie ma pustki.