| |
|
|
|
|
The world of Krzysztof Penderecki's ideograms is astonishing due to their vivid expression.They constitute an inseparable part of the composer's work and, in a way, they are both the beginning and the completion of its recognition. Originality and artistic dissimilarity of this notation are revealed in their best when compared to the creative practices of other outstanding representatives of avant-garde in music of our days, e.g. Edison Denisov, Alfred Schnittke, Bogusław Schaeffer, Sofija Gubajdulina and many other whose scores, together with those of Witold Lutosławski and Krzysztof Penderecki, were presented by me, also in their historical dimension, at the "Europe, Europe. 100 Years of the Avant-Garde in Central and Eastern Europe" Exhibition in Bonn in 1994. I find that the issue of notation of modern scores is an extremely attractive phenomenon raising genuine interest among viewers. The script of the exhibition designed in the Kraków's Bunkier Sztuki Gallery creates an opportunity for a juxtaposition of two types of languages: notification of a piece of music (in space) with its performance (in time).This is an extremely ambitious and creative challenge for the authors of this exhibition. It opens a broad vista for manipulating diverse means of rendering art with the aim to satisfy the expectations of both the eye and the ear.
Ryszard Stanisławski
|
|
Zdumiewający jest swym plastycznym wyrazem świat ideogramów Krzysztofa Pendereckiego. Stanowią one integralną część twórczości kompozytorskiej, są niejako początkiem jej poznania i zarazem dopełnieniem. Oryginalność i plastyczna odmienność tego zapisu ujawniają się najlepiej w porównaniu z praktyką twórczą innych wybitnych przedstawicieli muzycznej awangardy naszych czasów, jak np. Edisona Denisova, Alfreda Schnittke, Bogusława Schaeffera, Sofiji Gubajduliny i wielu innych, których partytury - wraz z partyturami Witolda Lutosławskiego i Krzysztofa Pendereckiego - miałem okazję, również w części historycznej, zaprezentować w Bonn w 1994 roku na wystawie "Europa, Europa. Stulecie awangardy w Europie ĺrodkowej i Wschodniej". Okazuje się, że problem zapisu nowoczesnej partytury jest zjawiskiem niezwykle ciekawym, budzącym autentyczne zainteresowanie publiczności. Scenariusz projektowanej wystawy w krakowskim Bunkrze Sztuki stwarza okazję zderzenia niejako dwóch języków: zapisu dzieła muzycznego (w przestrzeni) z jego wykonaniem (w czasie). Jest to niezwykle ambitne i twórcze wyzwanie dla autorów wystawy, otwierające szerokie pole manewru przeróżnymi środkami ekspozycji dla jednoczesnego zaspokojenia oczekiwań i oka i ucha.
Ryszard Stanisławski
|
|
|
|
|
|