Główną nagrodę, Złotego Niedźwiedzia zdobył irański film, Nader And Simin, A Separation (Nader i Simin, Separacja), w reżyserii Asgahara Farhadi. Srebrnego Niedźwiedzia, za najlepsze kreacje żeńskie, otrzymał zespół irańskich aktorek grających w Nader And Simin, A Separation (Nader i Simin, Separacja).
Srebrnego Niedźwiedzia, za najlepsze role męskie, dostał zespół irańskich aktorów grających w Nader And Simin, A Separation (Nader i Simin, Separacja). Ponadto film ten wyróżniono również: Filmową Nagrodą Pokojową (Friedensfilmprise), Nagrodą Jurorów Ekumenicznych (Preis der Ökumenischen Jury) oraz nagrodą czytelników gazety codziennej Berliner Morgenpost.
Interesujący, bardzo dobrze zrobiony film, Nader i Simin, Separacja, w reżyserii Asgahara Farhadi, opowiada historię, dobrze sytuowanego, rozchodzącego się małżeństwa z Teheranu. Spragniona niezależności żona, żąda rozwodu, ponieważ pragnie wyjechać z kraju. Dlatego postanawia opuścić męża z córką i chorym ojcem. Na odchodne załatwia mężowi pomoc do pielęgnowania niedołężnego ojca. Z polecenia żony, religijna, prosta niewiasta podejmuje opiekę nad starcem. Niestety nowo zatrudniona kobieta jest w ciąży. Pewnego dnia, wychodząc do lekarza zostawia staruszka samego. Bezwładny starzec spada z łóżka. Leżącego na podłodze ojca zastaje syn. Przestraszony stwierdza, że mężczyzna na szczęście jeszcze żyje. W pewnym momencie opiekunka niespodziewanie wraca, lecz owładnięty gniewem pan domu, zwalnia ją z pracy. A gdy ta stawia opór, zostaje siłą wypchnięta za drzwi. Pod wpływem mocnego szturchnięcia, kobieta ląduje na schodach. Dochodzi do poronienia.
Kobieta wraz ze swym bezrobotnym mężem oskarża byłego pracodawcę o morderstwo nienarodzonego dziecka. Film ukazuje losy bezradnego, obarczonego rodzinnymi problemami bohatera, żyjącego w świecie, gdzie patriarchat mocno już szwankuje. Ciekawe dla widzów europejskich są dialogi skupione wokół przewodniego tematu winy. Reżyser, Asgahar Farhadi, należy do najważniejszych głosów młodego irańskiego kina. W 2009 roku, na 59. Berlinale za film, About Elly otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia.
Generalnie utwory Farahadi przedstawiają rozdarcie irańskiego społeczeństwa. Podziały pomiędzy ludnością religijną i świecką, między bogatymi i biednymi. W Nader i Simin, Separacja, żona, Simin zamierza wyjechać za granicę po to, by zapewnić córce lepsze życie. Mąż Nader rezygnuje z planów żony, nie może zostawić chorego na alzheimera ojca. Pokazane w filmie propozycje odrębnych dróg życiowych, dotyczą dwóch przeciwstawnych modeli. Simin, uosabia nowoczesne, otwarte na świat, wizje młodej generacji. Nader reprezentuje tradycyjne wartości, skupione wokół przynależności do korzeni. Reżyser niczego nie wartościuje. Oba przykłady opisuje z pełnym zrozumieniem.
Początkowo władze Iranu zakazały emisji filmu. Później jednak odwołano tę decyzję i Nader i Simin, Separacja zdobył nagrodę na lokalnym Festiwalu Filmów Irańskich. A w 2011 roku, pierwszy raz w historii Berlinale, film irański dostał Złotego Niedźwiedzia.
Asgahar Farhadi, udzielając wywiadu niemieckiej telewizji podkreślił, że wierzy, iż problem – przebywającego aktualnie w więzieniu – reżysera Jafara Panahi zostanie w Teheranie pozytywnie rozwiązany. Jury 61. Berlinale nagradzając film irański wyraziło symboliczne poparcie dla reżyserów, aktorów i intelektualistów w Iranie.
Jednocześnie szefowa Jury, Izabella Rossellini podkreśliła, że przyznanie głównej nagrody Irańczykom było jednomyślną decyzją wszystkich jurorów. Również międzynarodowi dziennikarze zgodnie uznali film Farhadiego za najmocniejszy akcent festiwalu. Podczas konferencji prasowej rozpoczynającej 61. Berlinale, Dieter Kosslick powiedział, że aktywny dialog z artystami w Iranie może przynieść więcej dobrego niż separacja i milczenie. Kosslick miał rację. Pozytywne głosy oraz główna nagroda dla Irańczyków wzmocniła aktywność irańskiej opozycji. Podczas, gdy irańscy twórcy zbierali międzynarodowe laury, irańska emigracja protestowała pod Bramą Brandenburską przeciw praktykom swego rządu, nawołując do zmian i do rewolucji w Iranie.
