Magia barranquina

Bohema i intelektualiści gromadzili się w tej dzielnicy już od dawna, przyciągani przez uliczki, place, parki i liczne malecony, które kusiły idylliczną atmosferą i niepowtarzalnym w Limie charakterem. Jeden z mieszkających tu peruwiańskich poetów, Abraham Valdelomar, w takich słowach pisał o tym miejscu, idealnym, jak twierdził, do tworzenia poezji: „Przybywam do Barranco, aby obmyć mą duszę w przejrzystości nieba i wypełnić ją zapachem”^[1]. Mieszkali tutaj również tacy poeci, jak José María Eguren, Martín Adán, Blanca Varela czy Emilio Adolfo Wesphalen. W latach 60. ubiegłego wieku tutejsi poeci założyli nawet słynną Casa de la Poesía (Dom Poezji), byli to między innymi César Calvo, Javier Heraud oraz krytyk Tomás Escajadillo. Toczyło się tam bujne i intensywne życie literackie, ale przede wszystkim pisarze ci wspierali młodych i biednych literatów przybywających do Limy, ofiarowując wielu wówczas dom i opiekę oraz mentorskie porady w ich początkowej twórczości.

Dziś Barranco w ciągu dnia jest przede wszystkim spokojną i oddaloną od limeńskiego zgiełku dzielnicą, melancholijne i romantyczne, zdaje się przenosić w nas w czasie. Ten rys przeszłości tak wyraźny w tym miejscu, Barranco zawdzięcza w największej części swej architekturze pamietającej nie tak odległą historię. Słynne casonas, rezydencje i domy, które pomimo upływu czasu i w większości rozpadających się stropów i ścian, wciąż, a może właśnie dopiero tak wyraźnie, nadają dzielnicy niepowtarzalnej magii. Tradycja i historia są tu obecne w każdym zaułku i na każdym rogu, a ten XIX wieczny styl zwany republikańskim jest przecież bezpośrednim spadkobiercą okresu kolonialnego. Ale gdy zapada zmierzch, Barranco zmienia swoją twarz, niektórzy być może znają tylko to nocne oblicze dzielnicy. Lima chwali się swoim Barranco, które pod okryciem nocy zamienia się w stołeczną dzielnicę rozrywki, zapraszając do dyskotek, pubów, kawiarni na koncerty i pokazy na żywo. Z pewnością nie jest to miejsce, gdzie bawić się może całe społeczeństwo miasta, ale na pewno warto poznać także i tę twarz limeńskiej nocy.