Magazyn O.pl

Annemarie Schwarzenbach, „Podróże przez Azję i Europę”, Wydawnictwo Zeszyty Literackie, 2016 (źródło: dzięki uprzejmości wydawnictwa)

11 min

Artykuły

Annemarie Schwarzenbach. Wypełniona obrazami świata

Pisarka, podróżniczka, fotografka. Czarna owca. W dużej mierze do zapomnienia Annemarie przyczyniła się matka, która po śmierci córki zniszczyła większość jej korespondencji i sprzeciwiała się rozpowszechnieniu jej twórczości.

Podróż Zofii Chomętowskiej po Europie. Fotografka (za kierownicą) podczas parodniowej wycieczki brzegami Dunaju z Marie (Merina) Klopf, 1929. Fot. Zofia Chomętowska, FAF © Fundacja Archeologia Fotografii/Chomętowscy (źródło: dzięki uprzejmości Muzeum Warszawy i Fundacji Archeologia Fotografii)

Wyświetl artykuł

13 min

Artykuły

Zofia Chomętowska. Bez fotografii życie do luftu

Uwielbia prowadzić, samochody będą częstymi bohaterami jej zdjęć. Kariera rozpędza się – zostaje przyjęta do Fotoklubu Polskiego, Polskie Towarzystwo Fotograficzne mianuje ją wiceprezesem, a gratulacje z okazji wystawy podsumowującej dziesięciolecie pracy twórczej fotografki przesyła sam Ignacy Witkiewicz („jestem wprost zachwycony (…). Zasadnicza jest Pani fenomenalna zdolność kompozycji”). Ale wojna wszystko wyhamowuje, rozdaje inne karty.

Aneta Grzeszykowska, Selfie #3, 2014 © Aneta Grzeszykowska. Dzięki uprzejmości artystki i Galerii Raster w Warszawie (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

8 min

Artykuły

Kryzys? Jaki kryzys?! To, co fotograficzne

„Kryzys? Jaki kryzys?!” – tak brzmiał temat przewodni tegorocznego Miesiąca Fotografii. Zagadnienie wydawać by się mogło podobne do zeszłorocznego „Konfliktu”, a jednak zgoła odmienne.

Jagoda Przybylak, „Dziewczyna w szarej sukience”, 1984, tryptyk © Galeria Propaganda (źródło: dzięki uprzejmości Galerii)

Wyświetl artykuł

5 min

Artykuły

Jagoda Przybylak. Z bliska widać więcej i mniej

Fotografia znaleziona, wernakularna stanowi najbardziej wybijający się obszar konceptualnej działalności Jagody Przybylak. Od początku kariery intrygowały ją przeróżne zdjęcia grupowe pochodzące z bliższych i dalszych miejsc oraz epok, znalezione w albumach rodzinnych lub wyciągnięte ze śmietnika.

Fotografia archiwalna, wystawa „Zuzanna Ginczanka. Tylko szczęście jest prawdziwym życiem…”, Muzeum Literatury, Warszawa, 2015-2016 (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

13 min

Artykuły

Tylko szczęście jest prawdziwym życiem

Ponoć kiedy ją aresztowano, wyrywała się i pluła, a w chwilę przed rozstrzelaniem spoliczkowała gestapowca. Przed wojną Witold Gombrowicz wykręcał jej ręce i szarpał za włosy – tak lubił się nad nią „znęcać”, żartować. Pewnie wtedy się z tego śmiała.

Andre Malraux na tarasie mieszkania Gisèle Freund, Paryż 1935 © bpk / IMEC, Fonds MCC / Gisèle Freund (źródło: materiały prasowe MNK)

Wyświetl artykuł

10 min

Artykuły

Gisèle Freund i przyjaciele

Gisèle Freund była przeciwniczką zdjęć pozowanych, nie retuszowała ich, eksperymentowała z kolorową fotografią, kiedy w prasie francuskiej ukazywały się wciąż wyłącznie czarno-białe zdjęcia. Według niej kolory były bliższe prawdzie, bliższe życiu. I tak dzięki Freund możemy dziś zobaczyć i niemal poczuć rubinowy, pluszowy szlafrok Joyca, podziwiać błękitną, wzorzystą kanapę, na której Woolf odpoczywała.

„Hawaikum. W poszukiwaniu istoty piękna”, 2015 – okładka (źródło: materiały prasowe)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Hawaikum. Czułe eseje o polskim kiczu

Według Oscara Wilde’a tylko płytcy ludzie nie oceniają po wyglądzie, a tajemnica tego świata leży w tym, co widoczne. Tę widzialną zagadkę polskiego krajobrazu autorzy Hawaikum spróbowali z pewną perwersyjną przyjemnością rozgryźć, zrozumieć.

Mariam Sitchinava, Anette Pehrsson, „Illusory” (źródło: dzięki uprzejmości autorki)

Wyświetl artykuł

5 min

Artykuły

Mariam Sitchinava. Zimą światło jest miękkie

Nagość na zdjęciach Sitchinavy wkomponowana jest w otoczenie, wydaje się czymś oczywistym, a zarazem delikatnym, ulotnym. Z jednej strony fotografka nadaje swoim bohaterkom eteryczny charakter, osadzając je w sennej, odrobinę odrealnionej konwencji retro, z drugiej podkreśla cechy, z których od czasów królowej Tamary słyną gruzińskie kobiety – siłę i dumę.

Zofia Rydet, „Zapis socjologiczny”, 1978-1990, cykl „Zawody”, Jan Berdak, Opole © Fundacja im. Zofii Rydet (źródło: dzięki uprzejmości Fundacji im. Zofii Rydet)

Wyświetl artykuł

5 min

Artykuły

Zofia Rydet. Balsamowanie czasu

Pracownia artysty nie należała do tych bezdusznych pomieszczeń, których fotografowania Rydet tak bardzo chciała uniknąć. Przestrzeń pełna była tworzących bardzo określony klimat przedmiotów. Znajdywały się w niej zarówno rzeczy niezbędne do pracy – lampy na statywach, odczynniki, liczne aparaty i obiektywy, jak i te służące odpoczynkowi.

Roman Vishniac, „Chłopcy ćwiczący w sali gimnastycznej Jewish Community House of Bensonhurst”, Brooklyn, 1949 © Mara Vishniac Kohn (źródło: dzięki uprzejmości International Center of Photography w Nowym Jorku)

Wyświetl artykuł

4 min

Artykuły

Kobieta z tatuażem

Roman Vishniac wraz z rodziną przypłynął do Nowego Jorku w Nowy Rok 1941. Nie wiadomo, czy Marę, Lutę, Romana i Wolfa ktoś wypatrywał w porcie, jednak w mieście czekał już na nich świat, który zostawili za sobą – uwieczniony na negatywach Vishniaca, wywiezionych z Europy i ocalonych od zniszczenia przez znajomych fotografa.

Chantal Regnault, „Temperance i Octavia Saint Laurent, Harlem 1989”, z serii „Voguing i domy balowe Nowego Jorku 1989–1992” © Chantal Regnault (źródło: dzięki uprzejmości artystki)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Konflikt – to czego nie widać

Projekty w tegorocznym wyborze Miesiąca Fotografii w Krakowie obracają znaczenie konfliktu na różne strony, stosując odmienne formy i nośniki, jednak wspólnym mianownikiem większości jest to, że sam konflikt rozgrywa się poza obrazem. Czy fotografia ma moc mówienia o konflikcie? Czy obraz, choćby powielony w milionie egzemplarzy, może stanowić dla nas przestrogę?

Olga Boznańska, „Autoportret z pędzlem i kwiatami”, ok. 1906. Olej, deska, 48,7 × 36,3 cm. Kolekcja Krzysztofa Musiała (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

8 min

Artykuły

Nie ma blagi. Olga Boznańska w Muzeum Narodowym

Na czwartym piętrze kamienicy przy bulwarze Montparnasse zamieszanie. Przed drzwiami jednego z mieszkań tłoczy się międzynarodowe towarzystwo, ustawia w kolejkę, szeptem dyskutuje. „No, ciekaw jestem bardzo tej mademoiselle” – myśli ubrany elegancko Francuz, nerwowo spoglądając na zegarek. Malarka pracuje od godziny 14 do zachodu słońca, a żona i znajomi czekają przy kawie w salonie, zaintrygowani jego wizytą u modnej artystki.

Search

O nas

Dorota Groyecka

Annemarie Schwarzenbach. Wypełniona obrazami świata

Zofia Chomętowska. Bez fotografii życie do luftu

Kryzys? Jaki kryzys?! To, co fotograficzne

Jagoda Przybylak. Z bliska widać więcej i mniej

Tylko szczęście jest prawdziwym życiem

Gisèle Freund i przyjaciele

Hawaikum. Czułe eseje o polskim kiczu

Mariam Sitchinava. Zimą światło jest miękkie

Zofia Rydet. Balsamowanie czasu

Kobieta z tatuażem

Konflikt – to czego nie widać

Nie ma blagi. Olga Boznańska w Muzeum Narodowym