Artykuły autora

Katarzyna Kowalska

KATARZYNA KOWALSKA (1990) – historyk sztuki. W latach 2012–2015 redaktor O.pl Polskiego Portalu Kultury w działach sztuk wizualnych i fotografii. Od 2015 roku pracuje na stanowisku specjalistki ds. sponsoringu w lubelskich Warsztatach Kultury. Studia na Uniwersytecie Jagiellońskim (2009–2014) pozwoliły jej na postawienie pierwszych kroków na ścieżce kariery kuratora sztuki. Efektem była wystawa zbiorowa artystów z Kolekcji Małopolskiej Fundacji Muzeum Sztuki Współczesnej pt. Kukułcze Jajo w tarnowskim BWA (20.09–16.11.2014) oraz indywidualny kuratorski projekt – ekspozycja fotografii Zbigniewa Łagockiego pt. Pozdrowienia z Muszyny! w Galerii Starej Łódzkiego Domu Kultury (13.12.2014–17.01.2015). Aktualnie odbywa studia podyplomowe z Nowoczesnej Promocji w Szkole Głównej Handlowej (2014/2015).

Zestawienie (od góry): Formacje chmur w atmosferze Jowisza; Sławomir Decyk, „Cyklografia (S), 2-8.2.2003”; Kurt Buchwald, „Krag percepcji”, 2006 (źródło: dzięki uprzejmości Jerzego Olka)

Wyświetl artykuł

3 min

Artykuły

Siedem tropów od –luzji do iluzji

Jerzego Olka nazwać można czarodziejem widzialności i iluzjonistą rzeczywistości, poszukiwaczem jednej Prawdy i odkrywcą braku jej jednoznaczności. Ale przede wszystkim wypowiada się on jako artysta, stawiający każdemu swojemu dziełu dziesiątki pytań, które w zetknięciu z nauką, historią, filozofią nabierają charakteru traktatu.

Hubert Klimko-Dobrzaniecki, fot. Agnieszka Klimko, dzięki uprzejmości Huberta Klimko-Dobrzanieckiego

Wyświetl artykuł

3 min

Literatura to też ludzie

Potrzebuję porządnego opowiedzenia wspaniałej historii. Literatura przede wszystkim ma opowiadać i stawiać pytania, prowadzić dialog z czytelnikiem. (…)Dobra literatura nie powinna dać się stłamsić. Literatura to też ludzie – o tym nie należy zapominać.

Anna Konik, „W tym samym mieście, pod tym samym niebem”, część sztokholmska (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

11 min

Rozmowy

Przekroczyć niewidzialny próg nadziei

Anna Konik: W Sztokholmie poznałam siedem kobiet, wszystkie opowiedziały swoje historie o ucieczce, śmierci, tęsknocie, miłości i bólu, potwierdzając, iż zamierzenia jednostki są bezsilne wobec praw rządzących społeczeństwem. Mieszkają w wyizolowanym przedmieściu czy w domu dla uchodźców, tzw. „Budowlańcu”, za niewidzialnym murem, bo czują się akceptowane tylko między swoimi. Miasto ich nie rozumie i w efekcie dokonuje segregacji. Te miejsca są etnicznymi gettami.

Rafał Milach, „W samochodzie z R” (źródło: materiały prasowe)

Wyświetl artykuł

8 min

Rozmowy

Islandzkie oczyszczenie przez pryzmat obiektywów

Rafał Milach: Nigdy w taki sposób nie pracowałem. Nie miałem też sprecyzowanego planu na tą wyprawę. Poza tym, że wiedziałem, że mam objechać Islandię dookoła, tak naprawdę nie wiedziałem, co się wydarzy. Wszystko działo się bardzo spontanicznie i reagowałem w sposób bardzo emocjonalny na to, co spotykałem. Z drugiej strony, to było ciągłe budowanie takiego notatnika z podróży, co było również dla mnie nowym doświadczeniem.

Aleksander Gierymski, „Pomarańczarka” – prace konserwatorskie nad obrazem w Muzeum Narodowym w Warszawie (fot. dzięki uprzejmości Anny Lewandowskiej)

Wyświetl artykuł

6 min

Rozmowy

Pomarańczarka w całej swojej okazałości

Do „podróży w nieznane” – konserwacji „Pomarańczarki” przygotowywałam się przez piętnaście lat, czyli przez całe moje życie zawodowe na stanowisku konserwatora w Muzeum Narodowego w Warszawie. Gdybym pracowała dwadzieścia pięć lat byłoby podobnie. Zdarzają się obiekty, które żądają od konserwatora wszystkich umiejętności i całego doświadczenia jakie posiada, a i tak pomimo tego zaskakują czy zadziwiają.

Biblioteka Mieczysława Porębskiego w MOCAK-u, fot. R. Sosin

Wyświetl artykuł

10 min

Rozmowy

Sztuka służy temu, by mówić o rzeczach ważnych

Wszyscy, którzy zajmujemy się sztuką – tak krytycy jak i artyści – miewamy czasem chwile zwątpienia, obawy, że sztuka to sprawa niekonieczna, zbędna do życia, że inne sprawy są bez porównania istotniejsze, a prawdziwe życie toczy się gdzie indziej. I wystarczyła jedna rozmowa z Profesorem, żeby przywrócić wiarę w to, że sztuka jest rzeczą bardzo istotną, ważną, pomagającą w budowaniu tego, co najważniejsze – więzi z innymi ludźmi.

Magdalena Sawicka (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Rozmowy

Słodka choroba kobiecej rzeczywistości

Mam wrażenie, że młoda sztuka odwołująca się do treści feministycznych, posługuje się nimi jak zastanym językiem, który sobie świadomie wybrała. Jej wytwory mają w sobie często pewne przerysowanie, nadające jej lekki cudzysłów. Artystki nie muszą już zaznaczać swojego istnienia. Gdy jednak tę sztukę głębiej się analizuje, to okazuje się ona być prawdziwie zaangażowana.

Stelarc Ear On Arm „Suspension” (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

8 min

Rozmowy

Bio-Przyszłość w rękach artystów

Biotechnologie rozwijają się bardzo szybko, a w laboratoriach prowadzone są takie działania, o których przeciętny człowiek nie ma pojęcia. A jednak biotechnologie dotyczą każdego z nas o tyle, o ile jesteśmy konsumentami ich produktów. Artyści z kręgu bioartu tworzą więc pewien rodzaj mapy tego niedostępnego obszaru.

Search

O nas

Katarzyna Kowalska

Siedem tropów od –luzji do iluzji

Literatura to też ludzie

Przekroczyć niewidzialny próg nadziei

Islandzkie oczyszczenie przez pryzmat obiektywów

Pomarańczarka w całej swojej okazałości

Sztuka służy temu, by mówić o rzeczach ważnych

Słodka choroba kobiecej rzeczywistości

Bio-Przyszłość w rękach artystów