Search

Archiwalne treści — Magazyn O.pl

© O.pl 1998-2020

O nas

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020

Artykuły wg tagu

Daria Skok

Krystian „Truth” Czaplicki, „Kropla nad i”, Galeria Awangarda i Galeria SIC! BWA Wrocław, 2016, fot. Justyna Fedec (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 6 min

Projekcja pustki

Wszechobecna dyscyplina kształtów i przestrzeni, sterylność elementów konstrukcji, układanie poszczególnych przedmiotów w systemy zdają się mozolną próbą ujarzmienia tego, co w tych instalacjach się kryje – emocjonalnego ekshibicjonizmu, samotności, pustki, potrzeby komunikacji mimo własnych barier.
Eduardo Chillida, „Brzmienia”, Galeria Awangarda BWA we Wrocławiu, 2016, fot. Małgorzata Kujda (źródło: Fundación Eduardo Chillida Pilar Belzunce)
Wyświetl artykuł
  • 5 min

Świątynia modernizmu

Czy niegdyś elitarna, wręcz snobistyczna moderna, dzisiaj może być brana na poważnie? Myślę, że Brzmienia wykorzystują właśnie ten proces – przejścia elitarnej awangardy dla oczytanych elit w narrację oswojoną, której motywy takie jak sztuka jako religia i muzeum-świątynia mogą zostać wykorzystane nie po to, by oddzielić to, co wysokie od niskiego, ale po to, by przybliżyć sztukę współczesną szerszemu gronu odbiorców.
Agnieszka Piksa, „Tropy” – Spojrzenia 2015, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki 2015 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 7 min

Na biegunach wrażliwości

Mimo że to sztuka i jej twórcy są tutaj w centrum zainteresowania, to „Spojrzenia”, wiążąc się ściśle z koniecznością wyboru, prowokują także refleksję nad krytyką artystyczną. Czy gust i wrażliwość stanowią wystarczający argument „za”, a zarazem usprawiedliwienie wyboru?
Damien Hirst, „The Apostles. Fig. 1. Jesus Christ” („Apostołowie. Rys. 1. Jezus Chrystus”), 2005 © Damien Hirst and Science Ltd. (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Kicz, śmierć i zbawienie, czyli Hirst w pigułce

Czy te zdjęcia otwartego serca i gnijących stóp nieboszczyka zderzone z kiczową estetyką para-ewangelicznych artefaktów są jeszcze w stanie kogoś zaszokować? Czy powtarzalność środków formalnych i motywów stanowi dowód na konsekwencję i świadomość w budowaniu artystycznej postawy, czy świadczy o lenistwie, rynkowym konformizmie i prowadzi do zmęczenia materii? Wreszcie – czy w przypadku Damienia Hirsta zasadne jest rozdzielanie warstwy estetycznej od treści?
Epectase, „Dieu est amour”, 2012 (źródło: dzięki uprzejmości TRAFOstacji Sztuki)
Wyświetl artykuł
  • 7 min

Katalog czułych gestów

To co łączy te tak różne – pod względem formalnym, ale przede wszystkim jakościowym – działania, to czułość. W przypadku Epectase jest to czułe, pełne miłości i wręcz cielesne podejście do Boga. Choć skojarzenie z ocierającą się o krucyfiks Anną Marią z filmu Seidla dla mnie jest nieuniknione, to wspinający się na krzyże Corentin Fohlen podobno deklaruje tu czułą i pozbawioną wszelkich podtekstów miłość. Czułość w pracach Krzysztofa Maniaka zawarta jest w jego subtelnych gestach i emocjonalnej, czasem cielesnej relacji z naturą.
16. Biennale Sztuki Mediów WRO Test Exposure, 2015, „Robots named Paul”, fot. M. E. Koch (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Utracone nadzieje

Na tegoroczne WRO Biennale złożyło się dziesięć bloków wideo i dwa spotkania z Józefem Robakowskim, dwa bloki performansów, siedem wystaw i miliony materiałów reklamowych, za wyjątkiem tego najważniejszego – katalogu. Po dużym festiwalu, jakim niewątpliwie jest WRO Media Art Biennale, spodziewać się można było wiele, ale na pewno nie tego, że przy tak dużym budżecie znajdziemy się w przestrzeni nierównej i rozczarowującej.
Olga Boznańska w pracowni paryskiej, fot. nieznany, ok. 1930, Towarzystwo Historyczno-Literackie, Biblioteka Polska w Paryżu. Fot. Adam Rzepka (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 3 min

Magazyn 04: sezon burz

Magazynowy kwiecień należy do artystów. Artystę, zwłaszcza tego z „kanonu”, przyzwyczailiśmy się traktować jak odległe zjawisko atmosferyczne. Siłę oddziaływania (na współczesnych, na przyszłe pokolenia adeptów sztuki etc.) w ostateczności można byłoby mierzyć jakąś skalą (albo – dla pragmatycznych – wartością rynkową dzieł), mechanizmy, które w istocie napędzają to zjawisko, są jednak o wiele mniej przejrzyste.
Nicola Samori, „Religo”, Trafostacja Sztuki w Szczecinie, 1 piętro, fot. Adam Słomski/Underlight (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Destrukty aktu tworzenia

Samori do tworzenia swoich rzeźb czy obrazów używa tych samych tradycyjnych materiałów, z którymi pracowali artyści nowożytni: płótna, marmuru karraryjskiego, odlewu z brązu, a jednocześnie dekonstruuje przedmiot swojego stworzenia za pomocą rytuałów dokonywanych na materiale. Użycie idealnego materiału i wadliwy, nieudany produkt końcowy ukazują nieudolność, utopijność idei kreacji.
„Wstręt”, fot. A. Karoń (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 6 min

Prywatne utopie. O grzybie i ludziach

Kombucha to rodzaj grzyba, który odpowiednio doglądany w czasie fermentacji rodzi napój o niezwykłych walorach smakowych, musujący, słodki. Wystarczy jednak chwila nieuwagi, gdy przeoczy się TEN moment, kombucha zmieni się w ocet. Kwaśny i nieznośny. Nieużyteczny. Takie też ryzyko niosła praca z niemal trzydziestoma młodymi artystami i amatorami – z Polski i z Kenii.

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020