Procent haiku w haiku
Pisząc swoje haiku, Krynicki wpadł w pułapkę, w którą wpadamy bardzo często, kiedy myślimy o Wschodzie. Zapominamy, że ten termin nie oznacza tylko czegoś na wschodzie Zachodu, ale zupełnie odmienną rzeczywistość.
Artykuły wg tagu
Paweł Brzeżek
22 artykuły
Różewicz odchodzi
W tych dniach, w których przyjdzie nam pożegnać Różewicza, wyraźna jest potrzeba odrobienia lekcji z tego, co nam chciał przekazać. Pozostanie po nim zapewne pustka, ale na pewno nie Nic, pozostanie bowiem jednak – jak wierzył Norwid – poezja, i to naszym obowiązkiem jest odpowiednio ją zagospodarować.
Ranking 2013: literatura
Tworząc poniższe zestawienie najważniejszych książek minionego roku, posłużyłem się czysto subiektywnym kluczem swoich własnych wyborów czytelniczych, zatem nie zamierzam rościć sobie prawa do orzekania o skończoności i nieomylności tych dziesięciu pozycji.
Powtarzanie przeszłości
Najsilniejsze trendy 2013 roku wyznaczone zostały przez sentyment, przez tęsknotę za przeszłością, ujawniającą się najmocniej w estetyce retro, której popularność miała w minionym roku swoje apogeum. [...] Z czego wynika ten fenomen odwrotu do przeszłości?
Kwik tysiąca Spartan
Egzystencjalnie penetrujące są kwiki Piotra Macierzyńskiego z najnowszego „Kwiku”, zbioru wulgarnego i epatującego tym, czym wyrobiona publiczność Teatru Starego w Krakowie pogardza najbardziej, a co wydaje się już ostatnim, chociaż upadającym bastionem sztuki – bezpretensjonalną seksualnością.
Zawód: reporter, zawód: literat
Polska szkoła reportażu to trzy razy K: Kapuściński, Kąkolewski, Krall. Te trzy legendy dziennikarstwa stworzyły kanon, który stał się podstawą polskiej sztuki reportażu. Co jednak ostało się z tego we współczesnej literaturze? Czy nazwiska te funkcjonują już jedynie jako niedościgniony wzór, czy też może nie wytrzymały próby czasu? Jedno jest pewne – literatura faktu przeżywa obecnie swój renesans – przynajmniej w sensie ilościowym. Mamy bowiem do czynienia z prawdziwym wysypem publikacji, które zaklasyfikować można do gatunku literatury faktu, a więc literatury, która stawia sobie za zadanie rzetelny opis rzeczywistości takiej, jaka ona jest. Ale co z jakością? Co z warsztatem?
Nagroda Goncourtów dla Au revoir la-haut Pierra Lemaître
W miesiąc prawie po ogłoszeniu literackiego Nobla, przyznanego jak zwykle za zachowawczość i ku pochwale cnót, we Francji przyznano Nagrodę Goncourtów. Osobiście uważam tę nagrodę za znacznie istotniejszą od Nobla, bo wprawdzie honoruje jedynie Francuzów, ale przynajmniej nie rości sobie prawa do uniwersalnych światowych wartości, których przecież podobnie jak Nobel – nie reprezentuje. W tym roku to symboliczne wyróżnienie dla najlepszej francuskiej powieści przyznane zostało Au revoir la-haut Pierra Lemaître.
Morfologia wspomnień
Krótki wykład z neurologii: ludzka pamięć to wynik reakcji chemicznych zachodzących w komórkach nerwowych. Na tej biochemicznej matrycy odciska się całość doświadczeń zewnętrznych i wewnętrznych człowieka. Koniec wykładu. O tym jak mroczna jest to chemia opowiada Wiesław Myśliwski w Ostatnim rozdaniu.
Warszawa, miasto osobne
Kiedy myślę „Miron Białoszewski”, samoistnie rodzi mi się w głowie „poeta osobny”. Kiedy do tej sztampowej już mocno myśli Artura Sandauera dodam myśl kolejną „Warszawa”, wychodzi mi następna, tym razem językowa kalka – Warszawa, miasto osobne, a więc prawie Roma, città apperta (Rzym, miasto otwarte, czyli tytuł genialnego filmu Rosselliniego).
Graniczne zaburzenie osobowości
Zakrapiana balsamem Wigor wiwisekcja, eksperyment poznawczy: ile Słowianina jest w Polaku, ile Polaka jest w Ukraińcu, ile Ukraińca w Polaku, ale też czy Ukrainiec to gatunek Polaka, Ruskiego, może na odwrót, a może jeszcze coś zupełnie innego – taka jest błyskawiczna niczym kozacka szarża, próba syntezy narracji książki Przyjdzie Mordor i nas zje, czyli tajna historia Słowian.