Od 22 września tego roku do 23 stycznia roku 2005 w muzeum sztuki teraźniejszej „Hamburger Bahnhof” w Berlinie wystawiany jest prywatny zbiór Friedricha Christiana Flicka, kolekcjonera sztuki aktualnej. Zbiór ten zajmuje całość powierzchni muzeum, ok. 10.000 m2 włącznie z przylegającymi do niego halami tzw. Rieckhallen i stanowi jeden z najbardziej znaczących na świecie. Cały zbiór Flicka liczy ok. 2 tys. dzieł 150 artystów, wśród których przeważającą liczbę stanowią artyści europejscy oraz północno-amerykańscy. Prezentowanych na tej pierwszej „wystawie specjalnej” jest ok. 400 dzieł.
Można się tutaj zetknąć z nazwiskami takimi jak Alberto Giacometti, Bruce Nauman, Martin Kippenberger i Franz West, Luc Tuymans, Cindy Sherman oraz Pipilotti Rist, Jest to tylko mała garstka spośród wielu artystek i artystów. Wystawa koncentruje się przede wszystkim na sztuce ostatniego dziesięciolecia 20-tego wieku idąc w kierunku wieku 21-ego. Jej kuratorem jest kierownik muzeum Eugen Blume. Prezentowane, przeważnie o dużym formacie dzieła zawierają w sobie wszystkie media artystyczne od szkicu, grafiki, malarstwa, poprzez rzeźby, environment, fotografie, video po film. W dziedzinie fotografii znajdują się tam prace artystów takich jak np. Albert Renger-Patzsch, Walker Evans, Alfred Stieglitz lub Cindy Sherman i innych.Wystawa jest podzielona na 18 działów tematycznych. Centrum zbioru stanowi jeden z najbardziej znaczących, współcześnie żyjących artystów – Amerykanin Bruce Nauman. Sąsiadująca z halą historyczną tzw. Kleihueshalle jest całkowicie temu artyście poświęcona. Tutaj zgromadzone są dzieła, które rozprawiają się z egzystencjalnymi aspektami bycia człowiekiem. Wąskie korytarze służą jako rzeźby, miedzy którymi można przechodzić, i w których można doświadczyć duchowo i cieleśnie samego siebie. Wszystkie te dzieła stanowią jedną całą prace i noszą tytuł„Patrial Truth”(1997). Przestrzenna dezorientacja i klaustrofobiczne doświadczenie przestrzeni są precyzyjnie wyliczone, a asocjacja z kontrolą, nadzorem prowokowana poprzez czarno-białe monitory: odwiedzający widzi siebie samego na monitorze, ale im bardziej się do monitora zbliża, obraz swój traci.
Tematem prac Bruce Nauman jest też „człowiek jako surowiec”. Prace te znajdują się w dziale o nazwie Rohmaterial (surowiec). Inni artyści to Paul McCarthy, Jason Rhoades, Rodney Graham, Peter Fischli/David Weiss lub Stan Douglas. Jason Rhoades zestawił w sali historycznej muzeum, składające się z wielu części instalacje, które jako całość tworzą duże otoczenie (environment). W hali tej wystawiona jest poza tym duża video- rzeźba amerykańskiego artysty Paul McCarthy, której tematem jest przemoc oraz seksualność. Tym centralnie inscenizowanym pracom towarzyszą miedzy innymi dzieła Francis Picabia, Richard Prince i Duane Hanson.