Amerykański duet graficzny Nancy Skolos & Thomas Wedell w cyklu wystaw PERSONA poświęconych wybitnym plakacistom światowym może budzić zdziwienie, ale tylko z czysto językowego podejścia. Po raz pierwszy prezentujemy PERSONĘ w dwóch osobach, ale przyglądając się plakatom grafików oraz sposobowi ich współpracy, znajdziemy głębokie uzasadnienie prezentacji ich prac w tym cyklu wystaw właśnie. Plakaty Nancy Skolos i Thomasa Wedella to najczęściej niezwykle ciekawe i złożone obrazy, których kompozycja stanowi wyzwanie dla odbiorcy. Przywykliśmy już to tego, że projektanci „zmuszają nas” do rozszyfrowywania tekstów, a w tym przypadku dodatkowo tworzą iluzjonistyczne zagadki w postaci efektu głębi przestrzennej na dwuwymiarowym arkuszu papieru.
W Polsce graficy z Massachusetts znani są raczej nielicznej grupie osób, głównie wywodzących się z grona projektantów plakatów i specjalistów interesujących się projektowaniem, którzy mogli oglądać ich plakaty w wersji oryginalnej jedynie podczas prezentacji Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie co dwa lata od 1980 roku. Nieco większy pokaz ich prac miał miejsce w 2012 roku w Warszawie na wystawie Laureatów 22. Międzynarodowego Biennale Plakatu 2010 (autorzy otrzymali Złoty Medal w kategorii specjalnej „Chopin na nowo”). Wybór plakatów na wystawę z cyklu Persona z okresu trzydziestoletniej ich wspólnej działalności daje możliwie pełny obraz rozwoju stylistyki ich prac, która ulega przemianom mimo iż proces pracy nad poszczególnymi plakatami w zasadzie się nie zmienia.
Poznali się w połowie lat 70. w jednej z ciekawszych amerykańskich uczelni artystycznych Cranbrook Academy of Art. Malowniczo położona uczelnia w Bloomfield Hills w stanie Michigan, której początki pod względem architektonicznym i programowym tworzył miedzy innymi wybitny fiński architekt Eliel Saarinen, znana jest jako kolebka amerykańskiego modernizmu. Uczelnia w Cranbrook, gdzie pierwsze zajęcia prowadzono od 1920 roku, w swych początkach inspirowała się wizją angielskiego ruchu Arts and Crafts z drugiej połowy XIX wieku, którego ideologia rozprzestrzeniła się na terenie Europy oraz w Stanach Zjednoczonych. W czasie studiów Nancy i Thomasa miała ona bardzo pionierski i oryginalny program, opierający się na interdyscyplinarności, któremu przewodzili w latach 70. XX wieku Katherine i Mike McCoy. Nancy w jednym z wywiadów wspomina klimat uczelni:
Wydział projektowy był sam w sobie całkowicie interdyscyplinarny. Studenci mogli brać udział w projektach 2D oraz 3D, a wzajemne inspiracje między studentami wystroju wnętrz, grafiki i wzornictwa produktów prowadziły do wzajemnego zrozumienia problemów związanych z projektowaniem. Najlepsze było jednak to, że McCoyowie przez cały czas na nowo definiowali wszelkie konstrukty teoretyczne. Nigdy nie przestawali myśleć i poszukiwać. Wykreowali atmosferę i nastawienie, które towarzyszą większości z nas do dziś, w naszej karierze i w naszym życiu. [1]
Nancy Skolos po dwóch latach na wydziale wzornictwa kontynuowała studia z projektowania graficznego i to tam właśnie spotkała się z „brutalną krytyką” ze strony studentów z jednej strony oraz z ogromnym impetem twórczym i ich doświadczeniem z drugiej, co miało dla niej pozytywny walor edukacyjny. Thomas Wedell po Szkole Architektury i Designu w Michigan rozpoczął studia w Cranbrook na wydziale fotografii, która była całkowicie nowym programem na uczelni i też bardzo szybko rozpoczął współpracę z wydziałem projektowania: W czasie mojego pierwszego tygodnia w Cranbrook trafiłem na Kathy McCoy, która szukała kogoś, kto zrobi dla niej kilka zdjęć. Tak właśnie zacząłem pracę w wydziale projektowania – robiąc zdjęcia. Najpierw dla Kathy McCoy, a później dla wszystkich innych. Bardzo związałem się z wydziałem projektowania.[2] Edukacja Thomasa Wedella rozpostarta pomiędzy dwoma dziedzinami sztuki zaowocowała kontynuacją nauki na wydziale projektowania graficznego. Wiedza dotycząca techniki fotografowania po ukończeniu studiów była cały czas pogłębiana i rozszerzana o wiedzę dotyczącą nowych technologii fotografii komputerowej i cyfrowej.
Nancy i Thomas poznali się na studiach ale bynajmniej nie zamierzali od początku pracować razem. Współpraca była wynikiem potrzeby spędzania ze sobą czasu. Nancy po ukończeniu uczelni dającej ogromną wolność doświadczania różnych dyscyplin, chcąc zdobyć twarde podstawy wiedzy z zakresu projektowania graficznego kontynuowała studia w School of Art na uniwersytecie w Yale. Studiując poproszono ją o przygotowywanie plakatów dla Yale Symphony w trybie co dwa tygodnie. Tom chcąc spędzać czas z Nancy zaczął z nią pracować i okazało się, że sprawia im to dużą przyjemność, to był też pierwszy impuls do pomysłu na założenie wspólnego studia. Początkowe umiejscowienie studia w Bostonie wiązało się z chęcią pozostania na Wschodnim Wybrzeżu oraz z racjonalną oceną własnych możliwości finansowych, a także utrzymaniem wielu znajomości i przyjaźni z okresu studiów. Pierwsze zlecenia pozyskiwali dzięki kontaktom z ludźmi, z którymi znali się na studiach. Tak było w przypadku firmy Boston Acoustics, gdzie polecił ich kolega z Cranbrook zajmujący się projektowaniem produktów, a współpraca z tą firmą trwała kolejne 10 lat.
W plakacie z 1982 roku reklamującym działalność studia Skolos, Wedell + Raynor widoczne są najważniejsze charakterystyczne cechy ich projektów, których kompozycja powstająca na zasadzie kolażu budowana jest z elementów geometrycznych oraz typograficznych. Dwuwymiarowość arkusza papieru w ich przypadku poszerzona jest o wirtualny trzeci wymiar, osiągany za pomocą głębi obrazu fotograficznego. Integralne zespolenie form przestrzennych z elementami graficznymi tworzy całkowicie nowy obraz, łączący w sobie architekturę, projektowanie i fotografię. Początkowy trzon osobowy młodego studia w Bostonie stanowiły trzy osoby: Nancy Skolos, odpowiedzialna za projektowanie, Thomas Wedell wykonujący i planujący fotografię oraz Ken Raynor, kolega ze studiów w Michigan i Cranbrook, współpracujący z nimi przy sesjach zdjęciowych.
