The Museum of Modern Art i Instytut Kultury Polskiej w Nowym Yorku prezentują wielki przegląd polskiej animacji, filmu awangardowego i eksperymentalnego.
82 filmy najwybitniejszych polskich twórców, m.in. Jana Lenicy, Zbigniewa Rybczyńskiego, Jerzego Kuci, Piotra Dumały, Stefana i Franciszki Themersonów, Romana Polańskiego
Krótka historia polskiej animacji
23 października – 2 listopada, 2003
Krótka historia polskiego filmu awangardowego i eksperymentalnego
25 października – 2 listopada, 2003
MoMA Film at The Gramercy Theatre
NOWY JORK, 17 września, 2003 — The Museum of Modern Art i Instytut Kultury Polskiej prezentują przegląd 82 polskich filmów krótkometrażowych, obejmujących 50 lat historii filmu animowanego, awangardowego i eksperymentalnego. Przegląd Krótka historia polskiej animacji i Krótka historia polskiego filmu awangardowego i eksperymentalnego odbędzie się w dniach 23 października – 2 listopada, 2003 roku w MoMA Film w The Gramercy Theatre. Zbigniew Rybczyński otworzy pierwszy pokaz 23 października, a także zapowie swój nagrodzony Oskarem film Tango (1980) w programie poświęconym filmowi eksperymentalnemu 25 października. Kuratorami przeglądu są Joshua Siegel, Department Filmu i Mediów MoMA i Marcin Giżycki, historyk sztuki i autorytet w dziedzinie animacji, wykładowca Szkoły Sztuk Pieknych i Nowych Mediów w Warszawie i Rhode Island School of Design w Providence, RI, autor książki Nie tylko Disney (Disney Was Not the Only One).
Przez ostatnie pięćdziesiąt lat polscy filmowcy czerpali z bogatej tradycji rodzimej sztuki graficznej, teatru awangardowego i lalkarstwa, by stworzyć najbardziej wyszukane technicznie, pełne czarnego humoru i fantastyczne animacje. Krótka historia polskiej animacji jest przeglądem najlepszych polskich rysowanych i komputerowych animacji ostatnich 50 lat, najpełniejszym takim przeglądem kiedykolwiek pokazanym w Stanach Zjednoczonych. Zaprezentuje on szeroką gamę form i technik animacji: od surrealistycznych wizji Jana Lenicy i Waleriana Borowczyka z przełomu lat 50-tych i 60-tych, przez olejne kaligrafie Witolda Giersza z lat 60-tych, śmiałe zderzenia dźwięku i obrazu Jerzego Kuci z lat 70-tych, innowacyjne wykorzystanie techniki odbitek z płyty gipsowej Piotra Dumały z lat 80-tych i 90-tych, po wygenerowaną komputerowo w stylu Art Nouveau Katedrę Tomka Bagińskiego, nominowaną do Oskara w 2002 roku.
