Temat figur artystycznych podobnie jak sama sztuka jest otwarty i niezdefiniowany. Sztuka ma nieskończenie wiele oblicz i każdemu kojarzy się z czymś innym. Podobnie z figurami artystycznymi. Performerzy, rzeźbiarze, muzycy, mianują siebie figurami artystycznymi, choć nikt jeszcze wyraźnie nie określił kierunku. Osobiście uważam, że figurami artystycznymi, można nazywać twórców, świadomie przekraczających, narzucony przez społeczeństwo kanon zewnętrznego wyglądu. Bazując na kostiumie, makijażu, tatuażu, implantach i chirurgicznych ingerencjach, artyści proponują własną estetykę nowego indywiduum. Zgodnie z hasłem fluxusu, życie jest sztuką a sztuka życiem, konsekwentnie utożsamiają się z narzuconą sobie rolą, którą odgrywają zarówno w życiu prywatnym jak i zawodowym, na co dzień i od święta. Korzystając ze statusu wyłącznej odrębności, walczą o prawo powszechnej akceptacji różnicy, o równouprawnienie homoseksualistów, hermafrodytów, transseksualistów, o swobodę eksponowania nagości, o feminizm, powszechną tolerancję i życie bez przemocy.
Pochodzące od performance’u, zjawisko figur artystycznych w sztukach pięknych, zaistniało w połowie lat 60. Prekursorskie, kontrowersyjne, szokujące akcje, takich twórców jak: Valie Export, Peter Weibel, Gilbert i Georg, Orlan, przyczyniły się do przekształceń nie tylko na płaszczyźnie sztuki. Peter Weibel, współkreator Valie Export jako figury artystycznej, tak definiował ówczesne idee: Naszym sloganem była równość jako forma jakości. Płcie powinny być sobie równe, także indywidua muszą być sobie równe. Chciałem dotrzeć do indywidualistów po to, by wzmocnić ich równość. Uważam, że jest to zadanie sztuki.1 Peter Weibel, uprawiający sztukę krytyczną, polityczną i społeczną jest zdania, że w latach 60. artyści swymi wystąpieniami zmienili świat: Ludzie, z którymi wspólnie walczyłem, zmienili sztukę zdecydowanie. Dziś malarze malują inaczej. Właściwie, jeśli chodzi o sztukę, dokonaliśmy przekształceń w każdym kierunku i na wszystkich płaszczyznach. Ale wraz ze sztuką zmieniło się społeczeństwo. Obecnie wszyscy jesteśmy zgodni, co do tego, że Europa potrzebuje zaawansowanej demokracji.2 Do historii przeszły akcje Petera Weibla i Valie Export: Tapp und Tastkino3 z 1968 roku, oraz Aus der Mappe der Hundigkeit4 z 1969 roku. Artyści nawoływali do odrzucenia seksualnego tabu, związanego z niewolniczym podporządkowaniem kobiety mężczyźnie. Również performance Valie Export Aktionshose: Genitalpanik5 z 1968 roku, postawił pod znakiem zapytania determinację płciową kobiet. Wymyślona przez Weibla nazwa Valie Export, miała być parodią amerykańskiego gwiazdorstwa.
1 Prawo do suwerenności, ”Arteon”, nr 8/2004, str. 19.
2 Ibidem.
3 http://dreher.netzliteratur.net/2_Export.pdf
4 http://www.medienkunstnetz.de/werke/mappe-der-hundigkeit/
5 http://www.kunstmagazinberlin.de/0803/art_tabu.shtml
