Search

Archiwalne treści — Magazyn O.pl

© O.pl 1998-2020

O nas

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020

Artykuły autora

Kamil Kopania

dr Kamil Kopania (ur. 1979) – adiunkt w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego oraz Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie (Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku). Zajmuje się związkami sztuk plastycznych z teatrem, ceremoniami liturgicznymi o charakterze parateatralnym, funkcją i odbiorem dzieł sztuki w średniowieczu, historią teatru lalek oraz wybranymi zagadnieniami sztuki współczesnej. Współtwórca i wiceprezes Podlaskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, którego celem jest uzupełnianie i promocja Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku (www.galeria-arsenal.pl), jednego z najważniejszych zbiorów sztuki polskiej i obcej powstającej po 1989 roku (www.zachetapodlaska.org.pl).

Iza Tarasewicz, „przez oczywistą niemożliwość aranżacji znaków”, Galeria Arsenał w Białymstoku, 2014, widok wystawy (źródło: dzięki uprzejmości autora)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Język nauki, język sztuki

Niewielu odwiedzających Galerię Arsenał w pełni zrozumie wystawę Izy Tarasewicz. Owszem, spore grono oglądających przez oczywistą niemożliwość aranżacji znaków z pewnością doceni jej walory czysto estetyczne, jak też zaskakującą iluzyjność poszczególnych prac. Ale nadrzędne sensy i odniesienia pozostaną poza możliwościami poznawczymi większości z tych, którzy zapragnęli zapoznać się z najnowszą twórczością pochodzącej z Podlasia i związanej od lat z Galerią Arsenał artystki.
„Materialność i wartość dzieła sztuki. Prace z kolekcji BWA w Białymstoku zgromadzone w latach 1965-1990”, widok wystawy, Galeria Arsenał w Białymstoku, 2014 (źródło: dzięki uprzejmości Kamila Kopani)
Wyświetl artykuł
  • 11 min

Mniej znana kolekcja, nowe perspektywy

Wystawę „Materialność i wartość dzieła sztuki. Prace z kolekcji BWA w Białymstoku zgromadzone w latach 1965-1990” uznać można za przełomową, prezentującą nowe spojrzenie na nieco zapomniany problem, jakim są zbiory sztuki tworzone w okresie PRL-u w instytucjach kultury działających w mniejszych ośrodkach na terenie całego kraju.
Monika Drożyńska, „On rzekł: Mieć muszę!; I spojrzał raz i jegoś ty z cyklu Libretto”, 2011, wł. artystki (źródło: materiały prasowe)
Wyświetl artykuł
  • 11 min

Powrót tkaniny?

Wystawa ma charakter problemowy. Prezentowane na niej dzieła, jak też określone nurty i zjawiska, nie zostały ujęte w porządku chronologicznym. Celem Michała Jachuły nie było bowiem wyczerpujące przedstawienie dziejów tkaniny artystycznej w Polsce, lecz ukazanie różnych postaw twórczych, ideowych bądź społecznych. Z tego też względu każda z sal Zachęty dedykowana jest określonemu zagadnieniu.
Negatyw (źródło: materiały prasowe)
Wyświetl artykuł
  • 11 min

Okładka Paczatarez to był strzał w dziesiątkę…

Mietall Waluś: Muzyka nie jest już dla młodych ludzi tak ważna jak kiedyś. Przede wszystkim z roku na rok spada na całym świecie sprzedaż płyt. Nawet jeśli jest jakiś dobry zespół, to nie ocenia się go tak, jak w latach 80-tych, 90-tych, tak jak wspominałeś. Myślę, że odpowiedzialne są za to media. Jeśli jest jakiś dobry, rock’n’rollowy zespół, to trzeba mieć odwagę mówić o tym i pisać.
„Ludzie więdną jak liście… Film bez kamery”, reż. Julian Józef Antoniszczak – kadr z filmu (źródło: materiały prasowe)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Zatrzymać czas!!! Na Boga zatrzymać czas….

Przeglądając kolejne dokumenty, które zostawił po sobie Antonisz, nie sposób nie odnieść wrażenia, iż są one świadectwem życia człowieka odczuwającego kruchość ludzkiej egzystencji, chcącego za wszelką cenę zatrzymać czas, opóźnić moment odejścia, niemniej jednak człowieka żyjącego godnie, potrafiącego maksymalnie wykorzystać lata, które zostały mu dane.
Dan Perjovschi „Legalnie, nielegalnie lub na odwrót”, Galeria Arsenał w Białymstoku, 21 grudnia 2012 – 17 stycznia 2013, fot. Kamil Kopania
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Dan Perjovschi rysuje w Arsenale

Rysunki Perjovschi są atrakcyjne wizualnie, czytelne i zrozumiałe. Na dodatek pełne humoru, a także ironii, jednak nie zgryźliwej oraz napastliwej ale ciepłej. Nie dziwi więc, że białostocka wystawa może się po prostu podobać. Szkoda jednak byłoby postrzegać zaprezentowane przez rumuńskiego artystę prace wyłącznie jako sprawne pod względem warsztatowym, interesujące i dowcipne treściowo.

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020