Search

Archiwalne treści — Magazyn O.pl

© O.pl 1998-2020

O nas

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020

Photo by Tim Mossholder on Unsplash

Artykuły

„Obława”, reż. M. Krzyształowicz (źródło: materiały pisma EKRANy)
Wyświetl artykuł
  • 13 min

Kino postwolnościowe

Polskie kino od połowy pierwszej dekady XXI wieku podejmuje próbę zbudowania nowej narracji tożsamościowej poprzez spoglądanie w przeszłość kraju. Spojrzenia te są tak różne, jak różne jest dziś pojmowanie samej tradycji narodowej czy rozumienie patriotyzmu: od tonacji heroicznej po oskarżycielską czy – jak pisał Jan Józef Lipski w Dwóch ojczyznach, dwóch patriotyzmach – służącą megalomanii narodowej lub krytycznym gorzkim obrachunkom.
Jan Gryka, „Autoportret z drobinami”, Galeria Biała, Lublin 2003. Fot. Jan Gryka (źródło: materiały prasowe kwartalnika „Akcent”)
Wyświetl artykuł
  • 14 min

Z bielą mu do twarzy. Magiczny świat sztuki Jana Gryki

Okruchów drobnego ciasta o różnorodnych kształtach i wielkości, a także mącznego pyłu i drobnych fragmentów tynku i farby ze ścian uzbierało się aż kilkanaście pudełek. Artysta nazwał to medium drobinami ciasta z wystawy TYP 650 i uznał, że dzięki zawartej w nich energii (zwłaszcza potu, oddechu i linii papilarnych 66 współtworzących je osób oraz wchłonięciu energii setek wystaw wiszących przez kilkanaście lat na tych ścianach galerii) od tego momentu wyłącznie one mogą być medium jego przyszłych projektów.
17. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty, 2017 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Powiew wolności w trudnych czasach

W niespokojnych czasach przyszło Stowarzyszeniu Nowe Horyzonty organizować 17. edycję jednego z najważniejszych wydarzeń filmowych w Polsce. Uwielbiany przez rzesze kinomanów z całego kraju festiwal T-Mobile Nowe Horyzonty w tym roku odbywał się w rzeczywistości opanowanej przez nastroje polityczne, społeczne i – nie bójmy się tego powiedzieć – wolnościowe.
Bracha L. Ettinger, „Eurydyka – Pieta”, fot. M. Jędrzejowski (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 7 min

Macierzyństwo, trauma i pamięć

„Jeśli dzieło sztuki może narodzić się tylko i z amnezji, to praca artysty jest przepracowywaniem i powoływaniem do bycia tego, co nie mogło być zapamiętane” – te słowa Ettinger, które pojawiły się na ścianie Muzeum, stają się kluczem do zrozumienia całej jej twórczości, stanowiącej też jednocześnie prywatny, niezwykle intymny hołd dla kobiecości, dla macierzyństwa.
Alastair MacLennan, performance REAL LEAR, fot. Marcin Polak/Jerzy Grzegorski (źródło: dzięki uprzejmości organizatorów)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Tak to jest?

Motywem przewodnim siódmej edycji festiwalu jest zdanie „Tak to jest” – ulubione wyrażenie starszych osób ucinające wszelką dyskusję. Taka konstatacja może budzić jedynie twórczy bunt. I chyba o to chodziło Małgorzacie Sady, która w tekście kuratorskim zaprasza artystów do wypowiedzi zaangażowanych społecznie i politycznie. Jednak rezultat przerósł jej oczekiwania, a dyskusja wymknęła się spod kontroli.
Bigośnica, Baranówka, 1830, fot. Arek Manik (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Zastawy narodowe

A skoro już o eksponowaniu była mowa – nasuwa się pytanie: jak pokazywać porcelanę? Sprawa wydaje się trudna. Tłoczenie filiżanek w ciasnej gablotce nie zachęca. Światło odbija się od szkła i widz podziwiać może jedynie swoje skonfundowane oblicze. Aranżować stoły? Czy dziś przekonującą metodą wydaje się zastawianie stołu „tak, jakby zaraz mieli tu usiąść dziewiętnastowieczni”?
Sławomir Marzec, „Obraz na podtrzymanie tajemnicy”, 130 x 85 cm, 2017 (źródło: dzięki uprzejmości artysty)
Wyświetl artykuł
  • 3 min

Sławomira Marca sztuka jako ucieczka

Letni sobotni wieczór w Kazimierzu Dolnym. Ospały tłum meandruje pomiędzy kawiarnianymi stolikami, omiatając wzrokiem pobliskie wzgórza i nabrzeża. Atmosfera sytej sielanki. Pewien dysonans wprowadza człowiek, robiący na rynkowym bruku gigantyczny napis wapnem. Litery nabierają wyrazistości z parominutowym opóźnieniem, co dodatkowo zaciekawia przechodniów, próbujących odgadywać kolejne frazy.
„Dunkierka”, reż. Christopher Nolan (źródło: materiały dystrybutora)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Wybawienie

Wojna w ujęciu Nolana to ciągła walka z materią: zacinającą się bronią, zakleszczonym włazem od kokpitu, uszkodzonym wskaźnikiem stanu paliwa. To również nieustanny przeplot szczęścia z pechem. Pociski, bomby i torpedy pracowicie zbierają żniwa, po czym milkną na moment, przywracając wyparty przez adrenalinę strach. Ktoś leżał obok i nagle go nie ma – pozostawił po sobie pokryty świeżym prochem nieśmiertelnik lub wydrążone kulami ciało.

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020