Search

Archiwalne treści — Magazyn O.pl

© O.pl 1998-2020

O nas

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020

Artykuły wg tagu

Natalia Cieślak

23 artykuły
„Katarzyna Tretyn-Zečević. Dzień, którego nie było”, Galeria Wozownia w Toruniu, 2017, widok wystawy (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Dzień, którego nie było

Andrzej Stoff, który badał związki literatury i astronomii, stwierdził, że artysta może odnieść się do zjawisk pozaziemskich jedynie poprzez projektowanie na Wszechświat tego, co ludzkie: „Tylko w ten sposób, inaczej niż nauka, może cokolwiek o nim powiedzieć”. Tym właśnie tropem idzie Katarzyna Tretyn-Zečević. Przywołując różne metody eksploracji kosmosu, wskazując na postępujący w czasie rozwój techniki i metodologii badawczej czy metaforyzując zjawiska astronomiczne i transponując je w zupełnie nowe konteksty, akcentuje zależność między sferą naukowego doświadczenia a płaszczyzną ludzkiej autorefleksji.
Fragment wystawy „Hans Arp i Polska” W Muzeum Narodowym w Poznaniu, czynna do 9 lipca fot. Marta Smolińska (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 9 min

Wewnętrzne życie rzeczy wg Arpa

Wizyta na wystawie A-geometria. Hans Arp i Polska w Muzeum Narodowym w Poznaniu daje wiarę w to, że instytucja zastygła w formie, jaką nadaje jej tradycja, może się otworzyć i o(d)żyć. Witalność w tę przestrzeń tchnęły nie tylko organiczne i „ruchliwe” prace głównego bohatera prezentacji – orędownika przepełnionej optymizmem twórczości, która jest „sztuką żywiołową, naturalną, zdrową” [...]. (Re)animacja muzeum dokonała się tu także za sprawą współczesnych polskich artystów.
„Frank Stella i synagogi dawnej Polski”, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, 2016, fot. Magda Starowieyska (źródło: dzięki uprzejmości Muzeum/mat. prasowe)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Prąd stały – prąd zmienny. Rok 2016 w polskiej sztuce

Pytanie „co dalej?” nasuwa się nie tylko w kontekście dalszych losów poznańskiej galerii miejskiej czy innych instytucji, w których stery przejęli nowi dyrektorzy. Poczucie coraz większego rozchwiania i braku stabilności piętnuje polskie życie artystyczne w różnych jego przejawach. Proces zainicjowanej w ubiegłym roku zmiany (jakimkolwiek epitetem by jej nie określić) zatacza coraz szersze kręgi i nabiera rozpędu.
Wystawa „Kiedy znów będę mały?”, Cricoteka, 2016, fot. Bartosz Cygan (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 6 min

Wezwałeś mnie Westchnieniem Tęsknoty

Główną zaletą ekspozycji jest to, że stanowi ona przestrzeń, w której każda realizacja to osobna, fantastyczna opowieść. Poczuć się tu można trochę jak w gabinecie osobliwości, gdzie napotykamy na konglomerat różnych estetyk: melancholia i pogłębiona refleksja egzystencjalna sąsiaduje tu z humorem i groteską, a kiczowi akompaniuje estetyka grozy. Całość spowija lekko oniryczna atmosfera, przesycona „Westchnieniem Tęsknoty”.
Andy Warhol, Autoportret, 2016, wydruk na płótnie, tech. własna, 100 x 70 cm, fot. Tytus Szabelski (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Niszcz albo giń!

Po blisko pięćdziesięciu latach od napisania Manifestu S.C.U.M. jego założenia zostały na nowo podjęte przez Lilianę Piskorską. W ramach wystawy w toruńskiej Galerii Miłość artystka przedstawiła dokumentację działań kierowanej przez siebie fikcyjnej dziewczyńskiej grupy, dla której Valerie Solanas stanowi obiekt kultu.
Tomasz Baran, „Abstract Hooligans”, 2015 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 6 min

Heavy metal

Mam wrażenie, że dzisiejszy świat artystyczny, choć rządzi nim tematyczny pluralizm i mnogość równoprawnych form wypowiedzi, funkcjonuje w stanie lekkiego rozdwojenia jaźni. Z jednej strony mamy świadomość, że „wszystko już było”, z drugiej – co rusz dają się słyszeć głosy wyrażające tęsknotę za twórczą nowością i oryginalnością.
Marco Angelini, Bez tytułu (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Malarska socjologia

Angelini bierze z otaczającej rzeczywistości elementy różnego pochodzenia i składa je w nową całość, kompletnie zmieniając przy tym kontekst, w jakim funkcjonują te przedmioty. Jednak jako socjolog z wykształcenia zdaje sobie równocześnie sprawę z tego, jak silne piętno wywierają na nas rzeczy – towarzysze naszej codziennej egzystencji.
Katarzyna Malejka, „Izolatorium”, 2016, instalacja, szkło, folia, PCV, drewno, „Katarzyna Malejka. Wada ukryta”, Galeria Miłość, Toruń, 2016, fot. Tytus Szabelski (źródło: dzięki uprzejmości Galerii)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Wada ukryta

Teza, że funkcjonowanie człowieka w różnych obszarach życia społecznego generuje sytuacje, w których jego zachowania są oceniane przy użyciu kategorii „zdrowia” i „choroby” (odpowiednio dla jakości pożądanych i budzących powszechną dezaprobatę), pobrzmiewa w wystawie Katarzyny Malejki, zorganizowanej w toruńskiej Galerii Miłość. Artystka balansuje między pojęciami normy i odchylenia.
„Frank Stella i synagogi dawnej Polski”, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, 2016, fot. Magda Starowieyska (źródło: dzięki uprzejmości Muzeum)
Wyświetl artykuł
  • 6 min

Obrazy przebudowane. Frank Stella

Zorganizowana w Polsce wystawa amerykańskiej gwiazdy świata sztuki, jaką niewątpliwie jest Frank Stella, to duże wydarzenie – takie nazwiska pojawiają się u nas rzadko. O przekrojowej retrospektywie artysty tego pokroju na razie nie mamy chyba co marzyć, ale i tak prezentacja choćby wycinka twórczości takiego malarza, to nie lada gratka dla jego wielbicieli.
Celina Kanunnikava, „Bez tytułu”, 2014 (źródło: materiały prasowe organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 6 min

Spojrzenie w tłum

Mimo że malarstwo Celiny Kanunnikavej nosi znamiona sztuki zaangażowanej, nie powinno być odczytywane tylko w kontekście dyskursu politycznego. Artystka kładzie bowiem mocny akcent nie tylko na temat, ale także – a może przede wszystkim – na medium, jakim się posługuje.
„Izabela Gustowska. Nowy Jork i dziewczyna”, Art Stations Foundation, Poznań, 2015 (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 6 min

Nowy Jork – miasto kobiet

„Gdzie jest ta dziewczyna?” – pytamy w odniesieniu do Josephine zarówno my, jak i Gustowska. Czy to, że nie możemy jej namierzyć, zlokalizować, ukonkretnić sygnalizuje porażkę naszych poszukiwań. Nie – dzięki nim Josephine przestała być dla nas anonimowa. Zaczęliśmy o niej mówić. Wyszła z cienia, więc cel został osiągnięty.

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020