Magazyn O.pl

Łukasz Ronduda (źródło: materiały prasowe dystrybutora)

5 min

Artykuły

Film jako wystawa

Wyciemniona sala z równymi rzędami krzeseł. Nawet reklamy poprzedzające seans, trwające dobrych kilkanaście minut. Wszystko sugerowało, że zaraz obejrzę film. Nic bardziej mylnego... No, może niezupełnie – film, owszem, obejrzałam, ale tak naprawdę zobaczyłam wystawę. Film-wystawę.

„Czarna księga polskich artystów” – okładka (źródło: materiały prasowe Wydawnictwa Krytyki Politycznej)

Wyświetl artykuł

3 min

Artykuły

Magazyn 05: laury, festiwale… konflikty?

Sezon festiwali 2015 można uznać za rozpoczęty – pytanie tylko, czy będzie udany? I co tak naprawdę znaczy „udany”, wzbudzający ogólny aplauz czy może rozpoczynający dyskusję albo... konflikt?

Andrzej Pawłowski, „Manekin otyły” (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

„(Nie) dotykaj!”. Wystawa do przeżycia

„Językowi giętkiemu” trudno opowiedzieć o tym, co myśli głowa, ale jeszcze trudniej wyrazić to, co poczuje ciało. Wrażenia, jakie mają w nim swoje źródło, z natury rzeczy wymykają się werbalizacji i intelektualnej spekulacji – zdecydowanie bliżej im do sfery emocji i uczuć, a z ich przekazywaniem też są problemy.

Lawrence Zeegen, Caroline Roberts, „50 lat ilustracji”, tłum. Edyta Tomczyk, Wydawnictwo TMC, 2014 (źródło: dzięki uprzejmości Wydawnictwa)

Wyświetl artykuł

5 min

Artykuły

Pół wieku w ilustracji

Ilustracja w swych najprzeróżniejszych postaciach – plakatów, okładek płyt, czasopism, książek, czy też ta wykorzystywana w reklamie – w ubiegłym wieku niepostrzeżenie stała się integralnym elementem naszej codzienności. Na przestrzeni czasu zmieniali się jednak zarówno idole, jak i technologia oraz język wizualny.

Robert Kuśmirowski, „Träumgutstraße”, Galeria Salon Akademii w Warszawie, 2014, fot. Jakub Wróblewski (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Psychoarchitektura Roberta Kuśmirowskiego

Często zdarza się, że instalacje Kuśmirowskiego wydobywają na powierzchnię wspomnienia istniejące gdzieś podskórnie, pod warstwami zamierzchłego kurzu i brudu. Tak też dzieje się w przypadku Träumgutstraße. Cielesna obecność w obrębie rekonstrukcji zrównanego z ziemią budynku – pałacu, którego historia naznaczona była tragedią zniszczenia – okazała się zdolna zainicjować szereg doświadczeń o charakterze psychofizycznym.

Catherine Sullivan, „Triangle of Need”, 2007, kadr z filmu 16 mm przeniesiony na taśmę DV (trzy kanałowy, czarno-biały, dzwięk). Czas trwania: 56 minut. Dzięki uprzejmości artystki oraz Metro Pictures (źródło: materiały organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Ile Kantora w Cricotece?

Nakreślony przez artystę program funkcjonowania Cricoteki zakładał współzależność między kształtem i funkcją tej instytucji. Stworzenie nowoczesnej placówki, gdzie równocześnie można by magazynować kolekcję pamiątek po prowadzonym przez niego teatrze, organizować jej wystawy, przeprowadzać działania artystyczne i edukacyjne etc., zajęło krakowianom trochę czasu.

Tomasz Mróz, „Śpij spokojnie w kosmosie, żółw cię nie u…”, Galeria Foksal w Warszawie (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

4 min

Artykuły

Twarde dno snu

Odrzucenie sztuki zaangażowanej oraz tej opierającej się na intelektualnej spekulacji, niechęć do wchodzenia w buty artysty-aktywisty czy filozofa-spekulanta, prowadzi do sytuacji, w której Tomek Mróz dystansuje się wobec dominujących dyskursów i postaw. Skupia się na sobie, a oderwanie od rzeczywistości postrzega w kategoriach emancypacji.

Slavs and Tatars, „Długonoga lingwistyka. Niesforne nosówki”, Galeria Arsenał w Białymstoku, 2014, wernisaż wystawy (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

5 min

Artykuły

Językowe harce Slavs and Tatars

Wypracowane przez Slavs and Tatars sposoby komunikacji prześledzić można na przykładzie wystawy Długonoga lingwistyka. Niesforne nosówki, prezentowanej w Galerii Arsenał w Białymstoku. Ekspozycja ta, odnosząc się do kwestii związanych z rozpoznawaniem i badaniem zagadnień językowych, pokazuje, że procedury paranaukowe stanowią clou przedsięwzięć kolektywu, który działalność artystyczną utożsamia z projektem badawczym.

Aneta Grzeszykowska, z serii "Negative Book", 2013 (źródło: materiały prasowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Co widać na salonach?

Wbrew wrażeniu, jakie można odnieść czytając wypowiedź Sebastiana Cichockiego, który postrzega salon jako relatywnie zobiektywizowaną formę prezentacji, historycznie rzecz ujmując, nigdy nie była ona semantycznie neutralna. Salon kojarzy(ł) się ze sztuką głównego obiegu. Do pewnego stopnia Co widać potwierdza ten stereotyp.

Bruno Schulz, „Akt” (1933), Kolekcja Grażyny Kulczyk (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Artystyczny gest jako nieplanowana autobiografia

Kuratorka prezentacji w Art Stations, Kasia Redzisz, skoncentrowała swoją uwagę na medium rysunkowym. W narracji wystawy wyróżnić można jednak znaczące „tąpnięcia” w postaci odniesień do zupełnie innych praktyk – mam tu na myśli zwłaszcza malarstwo.

Beata Szczepaniak, „(Nie)kontrolowane”, 2012, poliester, 600x80x40 cm, fot. B. Szczepaniak (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Mięso i lukier

Martwe przedmioty, organiczne szczątki, nasza własna cielesność – wiele jest źródeł nieprzyjemnego, a przez to niepożądanego uczucia mdłości. Odruchy te są reakcją obronną organizmu, bo – jak pisze Kristeva – „odsuwają (...) i odwracają od nieczystości”.

Search

O nas

Natalia Cieślak

Film jako wystawa

Magazyn 05: laury, festiwale… konflikty?

„(Nie) dotykaj!”. Wystawa do przeżycia

Pół wieku w ilustracji

Psychoarchitektura Roberta Kuśmirowskiego

Ile Kantora w Cricotece?

Twarde dno snu

Językowe harce Slavs and Tatars

Co widać na salonach?

Artystyczny gest jako nieplanowana autobiografia

Mięso i lukier