W latach 90. pojawiła się w Polsce krytyka postmodernistyczna i jej różne wykładnie, do których należy m. in. feminizm. Reinhold Misselbeck słusznie łączy fotografię Natalii LL z pojęciem inscenizacji, w której istotna jest nie rzeczywistość, lecz fikcja. Ale w ten teatralny sposób przywoływana jest postawa pełna patosu, wyrażająca się zupełnie inaczej niż fotografia dokumentalna, choś niekoniecznie mniej wiarygodnie.
Interpretacja niemieckiego krytyka zbliżyła się w ten sposób w stronę metody krytycznej Jacquesa Lacana i feminizmu. Agata Jakubowska z tej pozycji interpretowała postawę Natalii LL jako “k o n s t r u k t “, co doprowadziło do zupełnego spłycenia problematyki podejmowanej przez wrocławską artystkę. Nie wyjaśniła istoty jej sztuki, ponieważ w tak zarysowanym projekcie badawczym zupełnie pominięto problemy egzystencjalne, religijne ważne już w latach 70., chociażby w Śnieniu. W ten sposób metoda krytyki feministycznej obnaża swe ułomności.
Rozwój artystyczny. Czas Permafo (1970 – 1981) – concept- art, body-art, feminizm.
Natalia LL współpracując ze swym mężem – Andrzejem Lachowiczem i ze Zbigniewem Dłubakiem współtworzyła grupę Permafo. Nie ulega wątpliwości, że kontakt z Dłubakiem – wybitnym artystą i teoretykiem był dużą nobilitacją dla młodych wrocławskich artystów. Występowali razem przeciw sztuce tradycjonalistycznej, przede wszystkim o ekspresjonistycznym wyrazie. W tym czasie fotografie, a właściwie instalacje Natalii LL, nabrały innych niż konceptualnych znaczeń, choć z pewnością wyrastały z takich przemian.
Fotografia intymna – instalacja o pop-artowskiej stylizacji miała wydźwięk jaskrawie erotyczny, a właściwie przybliżający się do pytania o “płynne” i wciąż zmieniające się granice pornografii.
Z pewnością amerykański pop-art, a właściwie twórczość Andy’ego Warhola, był jednym ze źródeł dla polskiego konceptualizmu, podobnie jak i inne tendencje (happening, body-art).
Fotografia polska lat 60. pozostawała w kręgu erotycznych zainteresowań. Był to jeden z synonimów jej artystyczności. Szczególnie istotne w tym zakresie były realizacje Dłubaka – Ikonosfera I i II.