Metody badawcze
Prace Natalii LL od początku lat 70. aż do chwili obecnej tworzone są na wyjątkowym poziomie artystycznym. Dzięki temu Natalia LL zaliczana jest do najważniejszych postaci sztuki polskiej po II wojnie światowej. Jaskrawie zaznaczony wątek erotyczny, a później ważne treści natury ideowo – filozoficznej powodują różne, wręcz sprzeczne możliwości jej odczytania. Najwięcej jest poglądów wyrażanych z pozycji krytyki związanej z modernizmem, a precyzując – formacji neoawangardowej. Przeciwstawne jakości akcentowane są w perspektywie feministycznej.
Piotr Krakowski podkreślał w twórczości Natalii LL proweniencję konceptualną, ale i uleganie “nastrojom bardziej uczuciowym i ekspresyjnym, żeby nie powiedzieć metafizycznym”.
Jego zdaniem zbliżyła się ona do sztuki feministycznej poprzez body-art. Podobnie interpretowała jej sztukę Bożena Kowalska – jako przede wszystkim “sztukę ciała”, w której podstawowała droga przeobrażeń “postawy myślowej od racjonalno-pozytywistycznej do metafizyczno-mistycznej”.
Adam Sobota starał się zaakcentować konsekwencję procesu twórczego Natalii LL wyrażanego w różnych konwencjach. Interpretacje Soboty opierają się także, podobnie jak wcześniej wymienione, na refleksji związanej z krytyką modernistyczną, ale akcentują różne jej modele, jednak nie tak jak wpływowy Clement Greenberg, który starał się połączyć koncepcję modernizmu z abstrakcją.
Pragnę pokazać przemiany twórczości Natalii LL w perspektywie dokonań neoawangardy, w której najbardziej świadomi artyści, jak Natalia LL, utożsamili sztukę ze swym życiem.
