Miejsce sztuki w systemie istotności potocznych odbiorców nie uzasadnia w najmniejszym choćby stopniu tego typu przypuszczeń. Możliwość przejścia sztuki, zwłaszcza dwudziestowiecznej, a w szczególności sztuki nowoczesnej, ze sfery kultury symbolicznej do kultury społecznej na skutek nadania jej obiektom określonych, umożliwiających tę transpozycję, residuów interakcyjnych (A. Kłoskowska) jest więcej niż wątpliwa. A gdyby nawet udało się, w wyniku fantastycznego kataklizmu, zniweczyć niepowtarzalność wszystkich dzieł, poddając je masowej reprodukcji i wyedukować potocznych odbiorców tak, by nie stanowiły one dla nich żadnej tajemnicy, niewzruszony pozostałby przecież ich status artystyczności, niezależny zarówno od zawartości treściowej dzieł, których jest udziałem, jak i ich powielania, a wreszcie od zakresu kompetencji kulturowych odbiorców, z zastrzeżeniem, że muszą oni dysponować owym minimum kompetencyjnym, pozwalającym na identyfikację sztuki. (ss.186-191)
Aleksander Lipski – socjolog, pracownik Akademii Ekonomicznej w Katowicach; zainteresowania naukowe: socjologia kultury, teoria sztuki, problemy społeczeństwa masowego. Niektóre ważniejsze publikacje: Sztuka a rzeczywistość potocznego doświadczenia (Warszawa 1992), Teoretyczne i praktyczne problemy polityki kulturalnej (Katowice 1995), Probleme der ästhetischen Kultur in der Massengesellschaft (“Spiel” 1998), Między epistemologią a aksjologią. Na przykładzie związków socjologii i polityki społecznej (“Problemy Polityki Społecznej” 1999), Sposób istnienia rzeczywistości społecznej: problem filozoficzny czy socjologiczny? (Kraków 2000), Elementy socjologii sztuki. Problem awangardy artystycznej XX wieku (Wrocław 2001).
