Search

Archiwalne treści — Magazyn O.pl

© O.pl 1998-2020

O nas

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020

Photo by Tim Mossholder on Unsplash

Artykuły

Małgorzata Szumowska na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, fot. Axel Schmidt (źródło: Wikipedia, na podstawie licencji Creative Commons)
Wyświetl artykuł
  • 3 min

Polska ucieleśniona

Pani reżyser Szumowska z Małgośki stała się Małgorzatą – jeszcze niedawno promowała swoje filmy zdrobnieniem swego imienia, dziś prezentuje je w pełnej krasie. Jak gdyby dojrzała, niczym piękny motyl opuściła niegościnny kokon. Czy jej najnowszy film potwierdza tę ewolucję osobowości?
Iwona Demko, „Anioły.net”, Galeria Sztuki w Legnicy, wernisaż (źródło: z archiwum Galerii Sztuki w Legnicy)
Wyświetl artykuł
  • 7 min

Ukryte znaczenia w legnickiej Galerii Sztuki

Co można powiedzieć o prostytucji? Czy temat ten, który przez lata rozpracowywany i analizowany był na wiele sposobów, nie został już wyeksploatowany na tyle, by każda kolejna próba zmierzenia się z nim skazana była na porażkę? Czy istnieje jakikolwiek sposób na to, by adekwatnie zwizualizować uczucia, emocje i inne stany psychiczne towarzyszące temu procederowi?
John Banville „Prawo do światła” – okładka (źródło: materiały prasowe wydawnictwa)
Wyświetl artykuł
  • 5 min

Realność powierzchni

Dla Banville’a działanie artysty polega na prezentowaniu powierzchni. I tylko powierzchnia, jak powtarzał za Nietzschem, jest jedyną realną głębią. Powierzchnia jako jedyna realność uzasadnia zatem przywiązanie do słów – ich rytmu i stylistyki, które w Prawie do światła stają się równie ważne, jak komunikowane przez nie zdarzenia.
„Jeżycjada”, fot. Kasia Chmura (źródło: dzięki uprzejmości Komuny// Warszawa)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Mieszczanie – czyli kto?

Za pomocą interdyscyplinarnych przedsięwzięć podjęto próbę znalezienia odpowiedzi na pytania: czy nadal możemy posługiwać się terminem „mieszczanin”, jak zdefiniować tę kategorię pojęciową, czy ta grupa społeczna obecnie dominuje, czy też może w ogóle już nie istnieje, aż wreszcie – czy taką tematyką powinni zajmować się artyści?
Beata Ewa Białecka, „Gravida”, olej, 2014, fot. M. Smolińska (źródło: materiały kwartalnika „Artluk”)
Wyświetl artykuł
  • 4 min

Wyszywanie postfeminizmu

Malarstwo Beaty Ewy Białeckiej to wielowarstwowy i nasycony głęboką refleksją traktat o kobiecie i jej kondycji we współczesnej rzeczywistości. Artystka w całym swoim dorobku kreuje wizerunek kobiety w nieustannym dialogu zarówno z tradycyjną ikonografią chrześcijańską, stereotypowo dekretującą biblijną Ewę jako symbol grzechu, jak i z ikonosferą kultury popularnej czy światem reklamy.
Fragment ekspozycji „Jan Szczepkowski (1878–1964). Wystawa jubileuszowa w 50. rocznicę śmierci artysty”, fot. Leszek Golec (źródło: materiały Kwartalnika Rzeźby Orońsko)
Wyświetl artykuł
  • 17 min

Sposób na klasyka

Reinterpretacja jest zawsze zabiegiem ryzykownym, który niekoniecznie przybliży twórczość artysty, a może ją nawet zagmatwać. Na gruncie sztuki rzeźbiarskiej w ostatnich latach odnotowano wiele takich prób, bardziej lub mniej udanych, które zasiały wątpliwości i rozpoczęły dyskusję nad granicami wolności kuratora.
Nicola Samori, „Religo”, Trafostacja Sztuki w Szczecinie, 1 piętro, fot. Adam Słomski/Underlight (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)
Wyświetl artykuł
  • 8 min

Destrukty aktu tworzenia

Samori do tworzenia swoich rzeźb czy obrazów używa tych samych tradycyjnych materiałów, z którymi pracowali artyści nowożytni: płótna, marmuru karraryjskiego, odlewu z brązu, a jednocześnie dekonstruuje przedmiot swojego stworzenia za pomocą rytuałów dokonywanych na materiale. Użycie idealnego materiału i wadliwy, nieudany produkt końcowy ukazują nieudolność, utopijność idei kreacji.

Archiwalne treści — Magazyn O.pl — © O.pl 1998-2020