Ciało jako forma tekstowa: na styku ciałopisania i ciałoczytania
Małgorzata Dawidek uprawia więc kolejną odmianę ciałopisania, pisząc samą sobą w przestrzeni kadru i przywołując gesty wręcz archetypowe: kołysanie dziecka, klęczenie czy instynktowne zasłanianie się przed nadchodzącym uderzeniem. Ciało jako medium pamięci łączy zatem pamięć indywidualną z pamięcią kulturową.