Wynik interpretacji
Przeglądarka zinterpretowała błędny kod i wyświetliła to co nazwałem „Codemanipulations” – „Manipulacje na kodzie”.
Zgodnie z przewidywaniami wszystkie składowe obrazu zostały przemieszane. Powstały nowe struktury, nowe konteksty, nowe znaczenia oraz uległa radykalnej zmianie forma plastyczna obrazu. Powstał obraz pisany/kodowany oraz zmanipulowany zawierający fragmenty tworzone świadomie (struktury, które nie uległy manipulacji podczas eksperymentu) oraz fragmenty przypadkowe będące wynikiem manipulacji.
Części które wcześniej stanowiły kod zostały po zburzeniu ich struktury zinterpretowane jako elementy tekstowe. Multiplikacje kodu spowodowały wyświetlenie tabel zagnieżdżonych powielających fragmenty struktury nadrzędnej.
Ciekawe wydaje się w tym kontekście, że przeglądarka stara się interpretować błędny kod. W przypadku innego kodu programistycznego raczej doszłoby do komunikatu o błędzie podczas wykonywania kodu lub też do zawieszenia programu. Interpretacja języka HTML jest tworzona na nieco innej zasadzie.
Trochę przypomina to manipulacje genetyczne, które pomimo że w założeniu są kontrolowane, zawierają wrodzony element niebezpieczeństwa wymknięcia się spod kontroli. To w pewnym sensie uwidocznia jak ryzykowna jest taka ingerencja z perspektywy nawet czystej teorii.
Gdyby przyjąć, że natura to interpretator (podobnie jak przeglądarka renderująca kod) a człowiek dokonuje operacji na kodzie (programistycznym, czy też genetycznym), to natura tak jak właśnie przeglądarka, będzie się starała zinterpretować dany kod. W każdym z tych przypadków możemy założyć, że przy spełnionych ogólnych ramowych warunkach dojdzie do powstania nowego nie koniecznie w pełni przewidywalnego zjawiska.
Codemanipulating jest procesem tworzenia (manipulacji) kodu w odróżnieniu od zinterpretowanego wyniku wizualnego.
Codemanipulations to pół przypadkowo pół świadomie organizowany kod interpretowany przez przeglądarkę w celu przekazania ludzkiemu oku możliwości jego odbioru wizualnego.
Jako dzieło Codemanipulations są z założenia hybrydalne, posiadają zarówno postać kodową (podstawową), jak i postać zinterpretowaną (wynikową).
Znaczenie kodu
Co dokładnie jest kodowe a co obrazowe? Obie formy – kod jak również wynik wizualny – są w istocie tym samym. Różnice tkwią w odbiorze: na płaszczyźnie obraz wizualny kontra obraz zapisany w kodzie.
Dla komputera „widzenie” jest nieznane w normalnym znaczeniu percepcji ludzkiej.
Jest natomiast interpretacją danego kodu według wcześniej zaprogramowanych zasad informatycznych.
Dla człowieka czytanie kodu jest zrozumiałe, jednak jego przełożenie na formę wizualną wymaga bardzo dużo czasu.
Im bardziej złożone „dzieło” tym trudniejsze jest prześciganie się z maszyną;
Interpretacja kodu w skomplikowanych Codemanipulations jest znacznie trudniejsza dla człowieka niż dla maszyny. Stopień skomplikowania interpretacji dodatkowo się zwiększa poprzez zawarte w Codemanipulations celowe błędy.
W skrajnych przypadkach człowiekowi nie wystarczyłoby życia aby dokończyć interpretację.
Różnice w interpretacji
Fakt, że kod jest podstawą wizualnej interpretacji obrazu, nie oznacza że wynik interpretacji jest spójny dla wszystkich interpretatorów. Kod może posiadać wiele równoległych, zarówno poprawnych jak i niepoprawnych interpretacji. Różnice nie mają miejsca wyłącznie na linii maszyna-człowiek, ważny jest również wybór interpretatora.
Zagadnienia prowadzące do różnej interpretacji kodu
Przeglądarki różnią się interpretacją standardów i wyświetlają różniące się obrazy.
Przeglądarki niezgodne ze standardami wyświetlają całkowicie inną interpretację kodu – błędną lub zubożałą.
Przeglądarki tekstowe redukują interpretację wyłącznie do elementów, które zostały zakodowane jako tekstowe.
Adobe Acrobat przekształca kod w inny własny kod służący prezentacji wizualnej.
Przeglądarka czytająca przedstawia akustyczną interpretację dzieła.
Człowiek czytający kod, starający się go zrozumieć i przełożyć na obraz we własnej wyobraźni.
Świadome wyłączanie bądź celowe zmienianie poszczególnych aspektów wizualnych zapisanych w kodzie, Np. poprzez wyłączenie plików prezentacji wizualnej – CSS, lub podmiana CSS własnym plikiem zawierającym spersonalizowaną wersję wizualną.
Ilość i różnorodność interpretatorów oraz interpretacji jest nieskończona. W skrócie można wymienić dodatkowo: screenshot w połączeniu z rodzajem pliku (JPG, GIF, PNG, różnice w kompresji), wielokrotne przekształcenia poprzez rozpowszechnianie formy wynikowej oraz reprodukcję, email, skanowanie, różne technologie druku, zdjęcie cyfrowe i analogowe oraz wiele innych.
Kod stworzony przez człowieka dla człowieka w celu umożliwienia mu jego rozumienia w formie czytania oraz nawet programowania nie sprawdza się jako metoda przekazania obrazu wizualnego. Naturalne ograniczenia możliwości percepcji człowieka nie pozwalają mu na interpretację wizualną złożonego kodu poprzez jego przeczytanie.
Człowiek pomimo rozumienia kodu wymaga maszyny do jego interpretacji, aby zobaczyć obraz i wychwycić jego znaczenie poza-kodowe.
Jednym z głównych „zadań” jakie przyświecały pracom z serii CodeManipulations było uwidocznienie różniących się sposobów interpretacji poprzez maszynę i człowieka oraz udokumentowanie niemożności przekazywania dzieł wizualnych w sposób opisowy tak aby były zrozumiane.
Podczas gdy pierwsza faza (CodePaintings) była fazą gdzie ingerencja w kod była w pełni świadoma, to właśnie ta późniejsza faza (CodeManipulations), czyli ingerencji niekontrolowanej stała się podstawą do stworzenia formy i istoty O.pl.
Wynik wizualny fazy drugiej został przeanalizowany i poddany ponownemu przełożeniu w kod mający sens stricte informatyczny – posiadający własną tożsamość i logikę twórczą. Dzieło-wynik tych operacji jest zarówno maszynową jak i ludzką interpretacją poddanych obliczeniom przypadkowych kombinacji kodowych – nowym tworem jaki dotąd nie mógł zaistnieć.
Codemanipulator ©, 2004
Artykuł bazuje na fragmentach zapisów z lat 1995-2004
Codemanipulator © – (ur. 1971). Architekt, zajmuje się działalnością interdyscyplinarną obejmującą architekturę, urbanistykę, sztukę, nowe media.
Laureat Nagrody Miasta Krakowa w Dziedzinie Nauki i Techniki, 1998 oraz Nagrody Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP) Warszawa, 1998 za Projekt 010111010 Miasto w Mieście (wspólnie z Beatą Wielgos).
Wystawy: Utopia i Wizja, Muzem Rzezby Polskiej w Oronsku, 99, Zachęta 2000. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Artykuł ukazał się dzięki dotacji Fundacji Otwarty Kod Kultury
