Istotną część całej kolekcji Jasieńskiego stanowi sztuka Dalekiego Wschodu, szczególnie preferowana przez kolekcjonera. Znalazł się w niej – prócz rzemiosła artystycznego z Chin (brązy, tkaniny i ceramika), tkanin z Indii i Indonezji – cenny, liczący 6000 obiektów zespół dzieł sztuki japońskiej. Reprezentowane są w nim rozmaite dziedziny: malarstwo, rzeźba, tkaniny, ceramika, brązy, militaria, wyroby z laki, a przede wszystkim barwne drzeworyty (4600), wśród nich dzieła takich artystów jak Utagawa Hiroshige, Katsushika Hokusai czy Utagawa Kuniyoshi. W ten sposób w Muzeum znalazł się najcenniejszy w Polsce zbiór sztuki azjatyckiej, uszczuplony podczas II wojny światowej (ok. 500 muzealiów).
Po II wojnie światowej brak pomieszczeń uniemożliwiał Muzeum Narodowemu zorganizowanie stałej wystawy zbiorów Sztuki Dalekiego Wschodu. Natomiast wielokrotnie eksponowano je w ramach wystaw czasowych.
Dotychczasowe ekspozycje sztuki Dalekiego Wschodu
Przed II wojną światową, jeszcze za życia Jasieńskiego, kilkakrotnie wystawiane były przez Muzeum Narodowe orientalia z jego kolekcji. W roku 1934, w Kamienicy Szołayskich, Oddziale Muzeum Narodowego im. F. Jasieńskiego otwarto stałą wystawę jego zbiorów, prezentującą wybraną część dorobku darowanego Muzeum; sztuka japońska zajęła na niej połowę powierzchni ekspozycyjnej.
Po wojnie zorganizowano szereg wystaw pokazujących różne dziedziny sztuki dalekowschodniej. Eksponowano na nich kilkakrotnie drzeworyty japońskie (w wyborze)- np. w 1960 r. urządzono dużą wystawę drzeworytów Katsushika Hokusai , jednego z największych artystów japońskich w dwusetną rocznicę jego urodzin.
W 1959 r. otwarto wystawę, opatrzoną katalogiem – Ceramika chińska; wydarzeniem była też wystawa Laka orientalna w zbiorach polskich, której towarzyszyło opracowanie Z. Alberowej Laka Japońska w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
Wystawy ze zbiorów krakowskiej kolekcji pokazywane były również poza MNK prezentując różną tematykę: broń i uzbrojenie Japonii (1970, Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi, 1991-92, Muzeum Narodowe w Kielcach), sztukę Indonezji (1974, Muzeum Etnograficzne w Krakowie), czy świat legend japońskich (1978, Zakładowy Dom Kultury Zakładów Chemicznych “Oświęcim” w Oświęcimiu). Dużym wydarzeniem była wystawa Inspiracje sztuką Japonii w malarstwie i grafice polskich modernistów, prezentowana w l.1980 – 81 w gmachu krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz w Muzeum Narodowym w Kielcach. Ekspozycji, w której zestawiono japońskie eksponaty z krakowskiej kolekcji z dziełami polskich modernistów towarzyszył katalog napisany przez autorów wystawy Z. Alberową i Ł. Kossowskiego.
W r. 1988 w ramach Międzynarodowego Biennale Grafiki w Krakowie Muzeum przygotowało wystawę Ukiyo-e – dawny drzeworyt japoński ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie. Kolekcja Feliksa Jasieńskiego. Katalog tej ekspozycji, opracowany przez zespół ówczesnych pracowników Działu VI (Z. Alberową, M. Dzieduszycką, M. Martini), zawierał szczegółowe opisy poszczególnych drzeworytów oraz opublikowane po raz pierwszy w języku polskim notki biograficzne dotyczące mistrzów tej gałęzi sztuki.
Ważnym wydarzeniem w dziejach prezentowania szerszej publiczności azjatyckich dzieł sztuki była urządzona w 1989 r. ekspozycja zatytułowana Manggha – wystawa kolekcji Feliksa “Mangghi” Jasieńskiego. Dzięki pokazaniu prawie 1000 obiektów (ujętych także w towarzyszącym wystawie katalogu) dawała obraz wszechstronności kolekcji ofiarowanej Muzeum.
Z okazji Międzynarodowego Triennale Grafiki w 1997 zorganizowana została kolejna wielka ekspozycja: Hiroshige. Wystawa w dwusetną rocznicę urodzin artysty – jednego z największych mistrzów japońskiego drzeworytu. Była prezentacją dzieł z kolekcji Jasieńskiego. Towarzyszył jej naukowy katalog z obszernymi komentarzami autorek wystawy: Z. Alberowej i M. Martini.
W roku 2001 zorganizowano wystawę Manga – Manggha – manga konfrontującą dwie znaczące formy sztuki japońskiej: tradycyjny drzeworyt i współczesny komiks. Wystawa zawdzięczałą swój sukces współpracy obu instytucji – Muzeum Narodowego w Krakowie i Fundacji Kyoto – Kraków. Był to jeden ze znakomitych przykładów wspierania działań kustoszy muzealnych przez Pana Andrzeja Wajdę i Panią Krystynę Zachwatowicz.
Kolekcję Jasieńskiego – a każda z wymienionych wystaw bazowała na jej zasobach – prezentowano również poza Polską. Po raz pierwszy drzeworyty z tego zbioru były pokazane w Staatliche Museum w Berlinie na przełomie 1966 i 1967 r. W 1980 najcenniejsze obiekty z kolekcji pokazano na wystawie Porando hizo ukiyo-e meisaku ten w 10 miastach japońskich m.in. w Tokio, w Kioto, w Osace. Katalog wystawy wydano w języku japońskim i angielskim. W 1990 r. zorganizowano dwie wystawy: pierwsza z nich Japan in the Fin-de-Siecle Poland. Feliks Jasieński’s Collection of Japanese Art. Polish Modernism – pokazana była w kilku miastach japońskich (oprócz Tokio), druga Japanische Holzschnitte aus dem Nationalmuseum in Krakau towarzyszyła dniom japońskim we Frankfurcie nad Menem. W 1998 r. po raz kolejny ok. 300 drzeworytów pojechało do Japonii na zaproszenie Ukiyo-e Ota Memorial Museum of Art z Tokio. W ciągu półtora roku drzeworyty z kolekcji F. Jasieńskiego prezentowane były w kilku zestawach w ośmiu miastach japońskich; towarzyszył im katalog angielsko – japoński.
