Pracownicy Muzeum Narodowego w Krakowie poczuwają się do obowiązku poinformowania wszystkich, którym bliskie są sprawy polskiego muzealnictwa o sytuacji jaka powstała w Muzeum w związku z projektowaną w najbliższym czasie zmianą statusu Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha – w Krakowie, dotąd Oddziału MNK.
Minister Kultury zamierza powołać w Krakowie nową, specjalistyczną instytucję kultury o charakterze niemuzealnym”. W związku z tym “zamierza wyodrębnić ze struktury Muzeum Narodowego w Krakowie Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej “Manggha”, któremu powierzy zadanie poszerzenia swojej działalności również o inne kraje Dalekiego Wschodu. Powyższych celów Muzeum Narodowe w Krakowie nie może spełniać, gdyż nie pozostają one w zakresie działalności statutowej muzeum” (Cytat z Ogłoszenia Ministra Kultury)
Wiąże się z tym bardzo ściśle los Działu Sztuki Dalekiego Wschodu MNK. Zbiory muzealne mają zgodnie z koncepcją Ministra być przekazane jako depozyt Muzeum Narodowego do nowego Centrum (p. 8 Koncepcji powołania Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej “Manggha”).
Historia Działu Sztuki Dalekiego Wschodu MNK
Dział Sztuki Dalekiego Wschodu (Dział VI) MNK, swoją obecną formę organizacyjną uzyskał po II wojnie światowej. Kolekcja liczy ponad 12 500 obiektów. Są to dzieła sztuki pochodzące przede wszystkim z Japonii i Chin, w mniejszym zakresie z Azji Południowo – Wschodniej (Indie, Syjam, Kambodża, Korea, Indonezja) oraz z Azji Centralnej (Mongolia, Tybet).
Dzieła sztuki azjatyckiej zaczęły pojawiać się w Muzeum Narodowym w Krakowie od początku jego istnienia (zał. w 1879). Wpływały do zbiorów przede wszystkim jako dary, w późniejszych czasach również drogą zakupów.
Poczet darczyńców otwiera Witold Osławski, który w 1892 ofiarował Muzeum dwa japońskie wazony z brązu. Spośród kolejnych ofiarodawców, których dary obejmowały od kilkudziesięciu do kilkuset pozycji na przypomnienie zasługują: Władysław Kościelski (Sefer Pasza dar z 1902), Edward Goldstein (ponad 400 obiektów przekazanych w 1906), Ferdynand Kowarski oraz Otton i Celina Kowarscy (dary z 1906 i 1927), baron Antoni de Grubissich z żoną Marią hr. Pourtales Gorgier de Grubissich Keresztur (dar z 1915), Feliks “Manggha” Jasieński (dar z 1920), Erazm Barącz (dar z 1932), Julian i Krystyna Talko Hryncewiczowie (dar z 1932), Julian Nowak (ok. 300 obiektów, dar z 1946), Leon Kostka (również ok. 300 obiektów, dar z 1949), Wanda Dynowska – Umadevi (dar z l. 1960 – 61).
W 1955 r. od Chińskiej Republiki Ludowej Muzeum otrzymało ok. 700 obiektów wykonanych współcześnie wg tradycyjnych wzorów. Podobnego typu dar (140 obiektów) przekazała Muzeum w 1958 r. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna. W ostatnich latach Midori Suzuki, japońska artystka kultywująca sztukę wyplatania taśm jedwabnych ofiarowała swoje dzieła zaprojektowane specjalnie do czterech mieczy znajdujących się w kolekcji.
Kolekcja Feliksa Jasieńskiego
Wyjątkową pozycję wśród przypomnianych darczyńców zajmuje Feliks “Manggha” Jasieński (1861 – 1929), jedna z ważniejszych postaci w życiu kulturalnym Polski pod koniec XIX stulecia i w pierwszym trzydziestoleciu w. XX. Ów znawca sztuki, obdarzony niepospolitym intelektem i osobowością, propagator sztuki, mecenas artystów, literat, krytyk, publicysta, także muzyk, bywalec galerii, salonów europejskich, antykwariatów i bliskowschodnich targów, a nade wszystko kolekcjoner, zapisał się w historii Muzeum Narodowego jako ofiarodawca wielkiej, wszechstronnej kolekcji liczącej ok. 15 tysięcy muzealiów. Obejmowała ona dzieła sztuki polskiej i europejskiej, blisko i dalekowschodniej różnych dziedzin: malarstwo, grafikę, rzeźbę, tkaniny, meble i inne dzieła rzemiosła artystycznego, także militaria, starodruki, instrumenty muzyczne, a nawet sztukę ludową. Wśród nich wartość wyjątkową posiada fundamentalny zespół dzieł młodopolskiego malarstwa, rysunku i rzeźby, zachodnioeuropejskiej grafiki z przełomu XIX i XX w. oraz pokaźny zbiór tkanin i ubiorów polskich, europejskich i wschodnich od XV po wiek XX.
