Powyższe dane podajemy w formie skrótowej za Kalendarium umieszczonym w folderze anonsującym działalność Centrum. Należy je uzupełnić następującymi informacjami:
– 30 listopada 1994 r. w Centrum otwarta została stała galeria sztuki japońskiej, której scenariusz przygotowały pracujące w Dziale Sztuki Dalekiego Wschodu MNK:
Z. Alberowa, M. Dzieduszycka, M. Martini, B. Romanowicz, zarazem autorki poszczególnych rozdziałów publikacji Sztuka japońska w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie wydanej z okazji otwarcia Centrum.
– Na przełomie 1998 i 1999 nastąpiło przeniesienie całości zasobów muzealnych Działu Sztuki Dalekiego Wschodu z dotychczasowego miejsca przechowywania w Kamienicy Szołayskich do Centrum. Dopiero wtedy bowiem pomieszczenia przeznaczone na magazyny dzieł sztuki zaczęły odpowiadać wymogom obowiązującym w muzealnictwie.
Odtąd Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej “Manggha” jako Oddział Muzeum Narodowego rozwijało działalność zgodną z założeniami, jakie przy tworzeniu tej nowej instytucji były brane pod uwagę i aprobowane przez wszystkie zainteresowane strony. Jest ona realizowana dzięki kompetentnym specjalistom, zarówno tym, którzy pełnią stricte muzealną służbę jak i tym, którzy tamże organizują imprezy propagujące kulturę japońską. Prekursorem tej działalności było w Krakowie Towarzystwo Polsko-Japońskie, któremu patronowali dr Zofia Alberowa i dyrektor Tadeusz Chruścicki.
Muzealników pracujących w Centrum – tu myślimy głównie o kolegach z Działu VI – wykształciły polskie uniwersytety i Muzeum Narodowe, w którym zdobyli specjalistyczną wiedzę, nieosiągalną w innym polskim ośrodku, pogłębianie jej w ramach zagranicznychstypendiów było rekomendowane również przez MNK.
***
Bardzo istotna jest też treść prawnego dokumentu – Umowy darowizny Feliksa Jasieńskiego, sporządzonej 11 marca 1920 r. w krakowskim Magistracie (Muzeum należało jeszcze wtedy do gminy Kraków). Cytujemy jej istotne fragmenty:
Art. III :
“Gmina stoł. król. miasta Krakowa przyjmując z wdzięcznością powyższą darowiznę , zobowiązuje się ze swej strony ze wszystkich tych przez Pana Feliksa Jasieńskiego jej darowanych, a po wieczne czasy nierozerwalną całość stanowić mających zbiorów, utworzyć osobny Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie im. Feliksa Jasieńskiego.”
Art. XIX:
“Z chwilą śmierci stawającego p. Feliksa Jasieńskiego, jak również z chwilą wcześniejszego wyraźnego zrzeczenia się dalszego Kierownictwa Oddziałem Muzeum Narodowego im. Feliksa Jasieńskiego, przechodzi w wyłączny i niczem nieograniczony zarząd Oddziałem na Dyrekcję Muzeum Narodowego,”
Wynika z tego jednoznacznie, że tylko Dyrekcja MNK może decydować o kolekcji i jej losie.
W duchu tych moralnych racji wyrażone zostało stanowisko Dyrekcji Muzeum Narodowego w Krakowie w Memorandum z dnia 27 maja 2004, w którym czytamy:
“Zbiory są istotą każdego muzeum, a zasadniczą funkcją, dla której muzea są powoływane jest gromadzenie zabytków i zapewnienie im trwałości, aby teraźniejsze i przyszłe pokolenia korzystać mogły ze zgromadzonych skarbów kultury. Uznając zatem trwałość zbiorów muzealnych za wartość istotną dla kultury i pamięci narodowej uznać trzeba zarazem trwałość instytucji muzealnej i nienaruszalność jej zbiorów za conditio sine qua non.” Respektując te fundamentalne zasady Dyrekcja MNK zaproponowała nowe formy współpracy z Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej “Manggha” powoływanego do nowych zadań.
My, niżej podpisani pracownicy Muzeum Narodowego w Krakowie mamy pełną świadomość, iż wyłączenie z kolekcji MNK części muzealiów, nawet na zasadzie depozytu, będzie precedensem, precedensem naruszającym integralność zbiorów i dotychczas obowiązujące zasady, do których przestrzegania obliguje także wola donatorów Muzeum.
List ten został wysłany 9 lipca 2004 roku do Ministra Kultury Pana Waldemara Dąbrowskiego i przekazany fundatorowi Centrum “Manggha” Panu Andrzejowi Wajdzie.
Niżej podpisani pracownicy Muzeum Narodowego w Krakowie
