Magazyn O.pl

„Hel”, reż. Paweł Tarasiewicz, Katarzyna Priwieziencew, 2015 (źródło: materiały prasowe dystrybutora)

5 min

Artykuły

Hel znaczy piekło

Na razie, w ramach aperitifu, odwiedzamy Hel. W sezonie wypoczynkową alternatywę dla przeładowanego wczasowiczami Władysławowa, poza sezonem zwykłą dziurę. Przynajmniej w obiektywie (aż trzech) autorów zdjęć, gdyż pośród kempingowych pól, podłych barów i podlejszych stacji benzynowych – jak mawiał klasyk – nie ma tam niczego.

Wacław Oszajca, fot. Małgorzata Wróblewska (źródło: materiały prasowe)

Wyświetl artykuł

11 min

Artykuły

Między śmiercią małej Ali a tańcem Zorby

Od początku drodze twórczej Oszajcy towarzyszy jak gdyby założycielskie przeświadczenie, że świat nie jest pozbawiony sensu. Że tak w znaczeniu duchowym, jak i fizykalnym, będąc ciałem świata, rzeczywistość powstała i funkcjonuje według jakiegoś zamysłu, którego konturów i planu nie znamy. Mapa zamysłu, absolutnego czy Bożego planu, jego sens – to bardzo frapowało młodego poetę i tak jest do dziś.

„Robert Rauschenberg Travels”, Galeria Atlas Sztuki W Łodzi, 2016, fot. Dominik Szwemberg (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Roberta Rauschenberga sny o Związku Radzieckim

Twórczość Rauschenberga „rozbiła” dotychczasowy monolit malarstwa abstrakcyjnego ekspresjonizmu i otworzyła drogę przede wszystkim dla „nagiej fotografii” (określenie Rolanda Barthes’a), która istniała w mass-mediach w postaci fotografii popularnej. Rauschenberg otworzył przed następnymi pokoleniami swoiste archiwum o określonym początku, jednak bez konkretnej kodyfikacji i bez ostatecznego końca.

Piotr Szarota, „Londyn 1967”, okładka, Wydawnictwo Iskry (źródło: materiały prasowe wydawcy)

Wyświetl artykuł

5 min

Artykuły

Londyn 1967

Angielskim artystą, którego nazwisko wymawiało się na początku lat 60. jednym tchem z nazwiskiem Blake’a, jest David Hockney. Obaj przyjechali do Londynu z prowincji, obaj wreszcie dość szybko zyskali rozgłos i sławę, również poza granicami kraju stając się wizytówkami młodej sztuki brytyjskiej. Sporo ich również dzieli, choćby to, że Hockney nigdy nie identyfikował się z pop-artem.

Krzysztof M. Bednarski, „Gravity” (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

8 min

Artykuły

Inspiracja równa się grawitacja

Krzysztof M. Bednarski, przyjmując rzeźbę za swój punkt wyjścia, równocześnie podąża w stronę działań performatywnych, poszukiwania dźwiękowego wymiaru sztuki czy plastycznego modelowania przestrzeni, sprawiając, że w jego twórczości „siła przyciągania” spaja ze sobą najrozmaitsze formy wizualne.

Jarosław Iwaszkiewicz, „Dzienniki 1911–1955”, Wydawnictwo Czytelnik, okładka (źródło: materiały prasowe wydawcy)

Wyświetl artykuł

26 min

Artykuły

Piszę, więc jestem. Esej o dziennikach

Bo czy w naszych czasach któryś z pisarzy okaże się zdolny do tak monstrualnego wysiłku pisarskiego, jak np. Dąbrowska, która swój dziennik uważała za dzieło życia? Dziś żyje się szybko, szybko się pisze, a efekt swojej pracy pisarskiej pragnie się zobaczyć jak najprędzej. Odkąd dziennik stał się gatunkiem literackim i zyskał tak niezwykłą popularność, zaczęli sięgać po niego coraz częściej pisarze młodzi.

Fragment wystawy wirtualnej „The Moment” Marcina Ryczka (źródło: dzięki uprzejmości autorki)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Artysta w cyberprzestrzeni

Dzisiaj nikt już nie wątpi w fakt, że Internet odgrywa znaczącą rolę w sferze komunikacji i edukacji. Także sztuka nie ustępuje innym dziedzinom badawczym pod względem upowszechniania swoich treści w wirtualnym świecie, starając się tym samym zarówno ułatwić dostęp do wiedzy entuzjastom tematu, jak i dotrzeć do internautów wcześniej niezainteresowanych tego typu problematyką.

DIS, zespół kuratorów 9. Berlińskiego Biennale Sztuki Współczesnej. Fot. Sabine Reitmaier (źródło: materiały prasowe Biennale)

Wyświetl artykuł

19 min

Artykuły

Dzisiejsze Czasy. 9. Berlińskie Biennale Sztuki Współczesnej

9. Berlińskie Biennale Sztuki Współczesnej to wystawa, której tematyczną osią jest pozornie neutralna relacja z teraźniejszą rzeczywistością. Nie oferuje wielkich narracji i nie prezentuje wyróżniających się dzieł, jest natomiast interesujące jako całościowy projekt. Jest tak dlatego, że Biennale jest wystawą niezwykle spójną koncepcyjnie, a za całokształt tej koncepcji odpowiadają DIS, czyli nowojorska, wielozadaniowa supergrupa, którą tworzą Lauren Boyle, Solomon Chase, Marco Roso i David Toro.

Julian Kornhauser, Dramstadt 1987, fot. Elżbieta Lempp (źródło: materiały prasowe Wydawnictwa WBPiCAK)

Wyświetl artykuł

3 min

Artykuły

Wiersze wszystkie

W tomie znajduje się wszystko, co poeta napisał do tej pory, licząc od debiutanckiego Nikifora z 1966 roku, a zatem okrągłe pół wieku twórczości na równie okrągłe siedemdziesiąte urodziny: od awangardowej ekspresji po siłę politycznej codzienności, zwrot w stronę tego, co prywatne, zepchnięte na dalszy plan.

L’oiseau soleil (Słoneczny ptak), 1955, Olej na płótnie, 27 x 19 cm Max Ernst Museum Brühl des LVR, Schneppenheim-Stiftung , © Adagp, Paris 2016 (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Max Ernst. Człowiek, który chciał zostać ptakiem

Ernst był przekonany o swoim ptasim rodowodzie – niejednokrotnie twierdził, że wykluł się z jaja złożonego przez swoją matkę, a rysy jego twarzy oraz ruch ciała stały się przez to prawdziwie ptasie. Zresztą artysta uwielbiał na dodatek pogwizdywać, co stało się dla niego czymś tak naturalnym jak oddychanie czy mruganie powiekami.

Podróż Zofii Chomętowskiej po Europie. Fotografka (za kierownicą) podczas parodniowej wycieczki brzegami Dunaju z Marie (Merina) Klopf, 1929. Fot. Zofia Chomętowska, FAF © Fundacja Archeologia Fotografii/Chomętowscy (źródło: dzięki uprzejmości Muzeum Warszawy i Fundacji Archeologia Fotografii)

Wyświetl artykuł

13 min

Artykuły

Zofia Chomętowska. Bez fotografii życie do luftu

Uwielbia prowadzić, samochody będą częstymi bohaterami jej zdjęć. Kariera rozpędza się – zostaje przyjęta do Fotoklubu Polskiego, Polskie Towarzystwo Fotograficzne mianuje ją wiceprezesem, a gratulacje z okazji wystawy podsumowującej dziesięciolecie pracy twórczej fotografki przesyła sam Ignacy Witkiewicz („jestem wprost zachwycony (…). Zasadnicza jest Pani fenomenalna zdolność kompozycji”). Ale wojna wszystko wyhamowuje, rozdaje inne karty.

Widok wystawy „Nowe ilustracje”, Galeria Arsenał elektrownia, 2016, fot. Maciej Zaniewski (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)

Wyświetl artykuł

11 min

Artykuły

Ilustrowane tautologie

Sztuka nowoczesna to bez wątpienia umiejętność żonglowania kontekstami i nie ma co ukrywać, że zarówno artyści, jak i przede wszystkim kuratorzy bardzo chętnie z tego korzystają. Umożliwia im to postać współczesnego dzieła – dynamicznej struktury uwikłanej w system kulturowych relacji. To czyni ze sztuki, a w szczególności kuratorskiej propozycji jej ukazania, niezwykle mobilne narzędzie do nieco innego postrzegania rzeczywistości.

Search

O nas

Artykuły

Hel znaczy piekło

Między śmiercią małej Ali a tańcem Zorby

Roberta Rauschenberga sny o Związku Radzieckim

Londyn 1967

Inspiracja równa się grawitacja

Piszę, więc jestem. Esej o dziennikach

Artysta w cyberprzestrzeni

Dzisiejsze Czasy. 9. Berlińskie Biennale Sztuki Współczesnej

Wiersze wszystkie

Max Ernst. Człowiek, który chciał zostać ptakiem

Zofia Chomętowska. Bez fotografii życie do luftu

Ilustrowane tautologie