Magazyn O.pl

Modlitwa piątkowa (tur. selamlık) z udziałem sułtana Abdülaziza (1861–1876) w meczecie Ortaköy. Fotografia, 1865–1870, atelier Pascal Sébah, kolekcja fotografii Suna ve İnan Kıraç Vakfı (źródło: materiały prasowe organizatora)

9 min

Artykuły

Miasto melancholii

W Krakowie widzowie mogą oglądać fragment kolekcji liczącej ponad siedem tysięcy zdjęć starego Stambułu. I to właśnie wokół niej została zbudowana narracja wystawy – melancholijna opowieść o świecie, którego już nie ma. O świecie wypartym przez nowoczesność i polityczne transformacje.

Bracha L. Ettinger, „Eurydyka – Pieta”, fot. M. Jędrzejowski (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Macierzyństwo, trauma i pamięć

„Jeśli dzieło sztuki może narodzić się tylko i z amnezji, to praca artysty jest przepracowywaniem i powoływaniem do bycia tego, co nie mogło być zapamiętane” – te słowa Ettinger, które pojawiły się na ścianie Muzeum, stają się kluczem do zrozumienia całej jej twórczości, stanowiącej też jednocześnie prywatny, niezwykle intymny hołd dla kobiecości, dla macierzyństwa.

Małgorzata Jabłońska, „Neuro.Szkice”, widok wystawy, BWA Katowice, fot. Piotr Szewczyk (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)

Wyświetl artykuł

8 min

Artykuły

Sztuka i mózg

Neurobiologia, jak i kognitywistyka sporo uwagi poświęcają badaniu sztuki i jej wpływu na ten fascynujący, anatomiczny organ. Semir Zeki w swojej koncepcji neuroestetyki stwierdza wprost: „sztuki plastyczne muszą być na każdym etapie (planowania, tworzenia i oglądania) zgodne z prawami percepcji wzrokowej. Artystów zatem można porównać do badaczy mózgu, różniących się jedynie tym, że w swoich poszukiwaniach posługują się odmiennym rodzajem metod”. Oczywiście, najważniejszym elementem staje się przede wszystkim wzrok, dzięki któremu do mózgu trafia najwięcej informacji.

Kari Håkonsen, „Mellomverk”, 2006, fot. Kari Håkonsen (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

8 min

Artykuły

Tradycja, lokalność i nowoczesność

Wystawa Logika lokalności była próbą analizy procesów związanych z projektowaniem i wzornictwem, a także znalezienie wspólnego języka ponad kulturowymi różnicami. Trzeba przyznać, że norweskim i polskim artystom doskonale się to udaje, a ich realizacje nawiązują niezbędny dialog pomiędzy przeszłością i nowoczesnością.

Justyna Mędrala, „Maszyna była pod takim wrażeniem, że sama na siebie spadła”, produkcja prac (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Zaklinaczka marzeń i snów

Justynę Mędralę natarczywie nawiedzał pewien sen – śniła jej się maszyna, której mechanizm i funkcja były kompletnie nieokreślone. Śniła o niej trzykrotnie i za każdym razem ten dziwaczny wehikuł pojawiał się w zupełnie innym kontekście.

Jednorożec(Einhorn), 2012, brąz, 198 × 140 × 38 cm, kolekcja prywatna (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Artykuły

Kolekcjoner codzienności

Daniel Spoerri kurczowo trzyma się odpadów rzeczywistości. Zastawia na nie pułapkę w postaci własnej twórczości. Na jego obrazach, na których pionowo zwisają przytwierdzone przedmioty codziennego użytku tak, jakby miały zaraz skończyć swój żywot rozbijając się hałaśliwie o posadzkę galerii, rozgrywa się egzystencjalny spektakl ginięcia, odchodzenia w niebyt.

Anna Zaradny, „Sunrise/Sunset”, 2014, kompozycja audio-wideo, kadr z filmu (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Zataczanie kręgów

Zwiedzanie wystawy Zaradny ma coś w sobie z marszu odkrywcy i wypraw kolekcjonera. Kiedy widz wchodzi w wyciemnioną przestrzeń zaaranżowaną przez artystkę, magiczne dźwięki wydobywające się z głośników stają się wystarczającym powodem, aby wstrzymać oddech, na chwile zawiesić myśli i uspokoić przyspieszone tętno codzienności.

El Hadji Sy, "At first I thought I was dancing" / "Na początku myślałem, że tańczę". Projekt plakatu do wystawy: Jakub Stępień / HAKOBO (źródło: materiały prasowe)

Wyświetl artykuł

8 min

Artykuły

Artysta nigdy nie jest bezpieczny

Twórczość El Hadjiego Sy to nie tylko portret współczesnej Afryki, jej straszliwej, niewolniczej historii, ale też przede wszystkim próba poszukiwania własnych, uniwersalnych środków wyrazu, które mogą być czytelne dla każdego człowieka, bez względu na kulturę czy region świata. Ta sztuka artyście się udaje.

Widok wystawy „Tekst i jego wykonanie”, Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, 2016, fot. studioFILMLOVE (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)

Wyświetl artykuł

7 min

Rozmowy

Prawo mocno zderza się z życiem

W naszej cywilizacji autorstwo wypływa z życia, nie można się umówić na bycie autorem lub nie. Jest sferą faktów, podobnie jak sprawstwo. A jednocześnie o ocenie tych faktów decyduje się w pewnych ramach, ramach tekstu prawnego. Od modeli czytania bardzo dużo zależy.

L’oiseau soleil (Słoneczny ptak), 1955, Olej na płótnie, 27 x 19 cm Max Ernst Museum Brühl des LVR, Schneppenheim-Stiftung , © Adagp, Paris 2016 (źródło: materiały prasowe organizatora)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Max Ernst. Człowiek, który chciał zostać ptakiem

Ernst był przekonany o swoim ptasim rodowodzie – niejednokrotnie twierdził, że wykluł się z jaja złożonego przez swoją matkę, a rysy jego twarzy oraz ruch ciała stały się przez to prawdziwie ptasie. Zresztą artysta uwielbiał na dodatek pogwizdywać, co stało się dla niego czymś tak naturalnym jak oddychanie czy mruganie powiekami.

„Vanitas z czaszką, gałązką róży i zegarem”, Cornelis Galle I, Antwerpia, 1. poł. XVII stulecia, miedzioryt, ze zbiorów Gabinetu Rycin PAU w Bibliotece Naukowej PAN i PAU w Krakowie (źródło: materiały prasowe)

Wyświetl artykuł

6 min

Artykuły

Pamiątki czasu

Krakowska wystawa Tempus fugit to bez wątpienia wielowymiarowa narracja o czasie, jego destrukcyjnym wpływie, jak również próba odniesienia się do współczesnych interpretacji tego zjawiska. Jest to ekspozycja niezwykle aktualna w dobie powszechnie panującego ageizmu, który spycha na margines wszelkie dyskursy o starości.

Widok wystawy „Z mojego okna widać wszystkie kopce”, Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, fot. studioFILMLOVE (źródło: dzięki uprzejmości organizatora)

Wyświetl artykuł

5 min

Artykuły

Ćwiczenia z patrzenia, czyli kopce, których nie widać

Najnowsza wystawa w krakowskim Bunkrze Sztuki – Z mojego okna widać wszystkie kopce – to ekspozycja, która stanowi pewien rodzaj wielowątkowej analizy, pokazującej ustrojowe, społeczne, a przede wszystkim artystyczne oraz instytucjonalne transformacje. Stają się one polem do dyskusji związanych z procesem patrzenia, odbierania i wizualnej interpretacji.

Search

O nas

Zuzanna Sokołowska

Miasto melancholii

Macierzyństwo, trauma i pamięć

Sztuka i mózg

Tradycja, lokalność i nowoczesność

Zaklinaczka marzeń i snów

Kolekcjoner codzienności

Zataczanie kręgów

Artysta nigdy nie jest bezpieczny

Prawo mocno zderza się z życiem

Max Ernst. Człowiek, który chciał zostać ptakiem

Pamiątki czasu

Ćwiczenia z patrzenia, czyli kopce, których nie widać